Kainatın İlahi Dili 22
Həyatımın çətin anlarını yaşayırdım. İllər boyu əziyyət çəkməyimə baxmayaraq, arzuladığım məqama nəinki çata, heç yaxınlaşa da bilmirdim. Məsuliyyətimdə olan vacib işlərin belə öhdəsindən gəlməyi bacarmırdım. Çoxlarının yolunda özümü fəda etməyimə baxmayaraq, qədrimi bilən olmadı. Nədənsə bütün problemlər mənim başıma gəlir, bütün çətinliklər məni tapırdı... Aldığım zərbələrdən çox yorulmuşdum... Cəmiyyətin tələb etdiyi “yaxşı insan” modelini bacardığım qədərilə ən gözəl şəkildə təqdim etməyə cəhd etsəm də, palçığa batmış maşın kimi sürətimi artırmağa çalışdıqca daha da batırdım. Olduqca çıxılmaz bir vəziyyətə düşmüşdüm. Lakin qorxduğum şeylərin başıma gəldiyinin fərqinə vardığım anda qəflət yuxusundan ayıldım. Məhz həmin an mənim üçün OYANIŞ başladı.
Nefes21 Akademi 
Həyat seçimlərdən ibarətdir. Həyatımda hər şeyi mən seçirəm: işimi, yaşadığım yeri, həyatımdakı insanı və dostlarımı. Özümə qarşı dürüst olsam, görərəm ki, bütün yaşadıqlarım öz seçimlərimdən ibarətdir. Belə olduğu halda şikayət etməyə nə haqqım var?
Özümü bağışladıqca hiss edirdim ki, rahatlayıram. Sanki çiyinlərimdən ağır yük qalxırdı. Bağışladıqca rahatlayır, rahatlandıqca da enerjimin artdığını hiss edirdim. Maraqlısı o idi ki, mən rahatladıqca, problemlərim də öz həllini tapırdı. İnsanlarla aramdakı münaqişələr azalaraq getdikcə yox oldu. Artıq hər səhər daha xoşbəxt və gümrah oyanmağa başladım.
Güzgüyə baxanda gördüyüm insanı bağışlamaq qədər gözəl bir duyğu yoxdur. Çünki hər baxdıqca onu görəcəkdim. Artıq güzgüdə gözlərimə baxanda pozitiv əhval-ruhiyyə ilə bu sözləri təkrarlayıram:
“İndiyə qədər verdiyim qərarları və seçimlərimi qəbul edir, etdiyim hər şey üçün özümü bağışlayıram. Bu səbəbdən başıma gələn çətinliklərdə özümü günahkar görməyə xitam verirəm. Fiziki və mənəvi cəhətdən özümü olduğum kimi qəbul edir, dəstəkləyir və sevirəm. Bunlar artıq geridə qaldı. Yaşandı və bitdi”. Əvvəllər “İndiki ağlım olsaydı ...” və ya "Doğru yol göstərənim olsaydı, nələr etməzdim”- deyərdim." Yəqin ki, bu qədər səhvlərə yol verməzdim!” Hətta "Dünyanı yerindən oynadardım!” deyə düşünərdim. Bir az məntiqli yanaşanda isə anladım ki, indiki ağlımı və həyat təcrübələrimi məhz başıma gələn həmin hadisələrə borcluyam. Yəni, onları yaşamasaydım, indiki ağıla sahib olmayacaqdım!
Bu günkü düşüncəmlə yanaşsam, “həmin hadisələri təkrar yaşamaq istəyərdimmi?” sualına məmnuniyyətlə verdiyim cavab: “Bu günlərə gəlib çata bilmək üçün əlbəttə ki, istəyərdim” oldu. Əsas məsələ əvvəllər nə etməyim deyil, bundan sonra nə edəcəyimdir. Sağlam başlanğıc naminə ötüb keçənləri qəbul edirəmmi? İnsanları bağışlayırammı? Özümlə razılaşırammı? Yeni bir başlanğıc üçün hazırammı? Bunların öhtəsindən gələ biləcək qədər cəsarətliyəmmi?
Başqalarının fikirləri artıq mənim üçün əhəmiyyətli deyildi. Kim nə edir, kiminlədir, hara getdi, nə geyindi, nə aldı və s. kimi düşüncələrdən uzaqlaşıb, bunun əvəzinə öz daxili dünyamı sevgi ilə duya bilməyə qərar verdim. Çünki mən də hamı kimi hər şeydən öncə özümə cavabdehəm.
Yaşadıqlarım mənə bu hekayəni xatırladırdı:
Keçmiş zamanlarda kral və onun bir qızı var imiş. Bu qız həyata küskün və özünə çox qapanıq idi. Qızın üzü heç vaxt gülmürdü. Kral qızının bu vəziyyətinə çox kədərlənirdi. Bir ata kimi övladının bu halına bir çarə tapmaq, onu xoşbəxt görmək istəyirdi. Lazım gələrsə, bunun uğrunda bütün sərvətini qurban verməyə hazır idi. Bir gün belə dedi: “Qızımın üzünü kim güldürsə, sərvətimi ona bağışlayacağam”. Bunu eşidən ölkənin ən məharətli ustadları saraya üz tutdu. Hər kəs öz məharətini ortaya qoysa da, qızın üzünü güldürən olmadı. Kral baş verənləri çarəsizliklə izləyir və ümidini daha da itirirdi.
Bir gün kralın qızı gəzmək üçün saraydan uzaqlaşır. Tanınmamaq üçün əyninə nimdaş bir paltar geyinərək əhalinin arasına qarışır. Kimliyini bəlli etmədən şəhərin küçələrində gəzərkən, bir qəssab dükanının yanına yaxınlaşır. Dükanın önündə ayaqlarından asılmış çoxlu sayda qoyun və keçini görən gənc şahzadə əvvəlcə çox təəccüblənmiş, sonra isə qəhqəhə çəkərək gülməyə başlamışdı. “İnana bilmirəm. Hər qoyun öz ayağından asılır. Demək ki, nə edirəmsə, özüm özümə edirəm” deyərək düşünür. Bunun fərqinə vardıqdan sonra gənc şahzadə dəyişməyə qərar verir. Artıq bilirdi ki, hər qoyun öz ayağından asılır.
Həyat seçimlərdən ibarətdir. Həyatımda hər şeyi mən seçirəm: işimi, yaşadığım yeri, həyatımdakı insanı və dostlarımı. Özümə qarşı dürüst olsam, görərəm ki, bütün yaşadıqlarım öz seçimlərimdən ibarətdir. Belə olduğu halda şikayət etməyə nə haqqım var?
Özümü bağışladıqca hiss edirdim ki, rahatlayıram. Sanki çiyinlərimdən ağır yük qalxırdı. Bağışladıqca rahatlayır, rahatlandıqca da enerjimin artdığını hiss edirdim. Maraqlısı o idi ki, mən rahatladıqca, problemlərim də öz həllini tapırdı. İnsanlarla aramdakı münaqişələr azalaraq getdikcə yox oldu. Artıq hər səhər daha xoşbəxt və gümrah oyanmağa başladım.
Güzgüyə baxanda gördüyüm insanı bağışlamaq qədər gözəl bir duyğu yoxdur. Çünki hər baxdıqca onu görəcəkdim. Artıq güzgüdə gözlərimə baxanda pozitiv əhval-ruhiyyə ilə bu sözləri təkrarlayıram:
“İndiyə qədər verdiyim qərarları və seçimlərimi qəbul edir, etdiyim hər şey üçün özümü bağışlayıram. Bu səbəbdən başıma gələn çətinliklərdə özümü günahkar görməyə xitam verirəm. Fiziki və mənəvi cəhətdən özümü olduğum kimi qəbul edir, dəstəkləyir və sevirəm. Bunlar artıq geridə qaldı. Yaşandı və bitdi”. Əvvəllər “İndiki ağlım olsaydı ...” və ya "Doğru yol göstərənim olsaydı, nələr etməzdim”- deyərdim." Yəqin ki, bu qədər səhvlərə yol verməzdim!” Hətta "Dünyanı yerindən oynadardım!” deyə düşünərdim. Bir az məntiqli yanaşanda isə anladım ki, indiki ağlımı və həyat təcrübələrimi məhz başıma gələn həmin hadisələrə borcluyam. Yəni, onları yaşamasaydım, indiki ağıla sahib olmayacaqdım!
Bu günkü düşüncəmlə yanaşsam, “həmin hadisələri təkrar yaşamaq istəyərdimmi?” sualına məmnuniyyətlə verdiyim cavab: “Bu günlərə gəlib çata bilmək üçün əlbəttə ki, istəyərdim” oldu. Əsas məsələ əvvəllər nə etməyim deyil, bundan sonra nə edəcəyimdir. Sağlam başlanğıc naminə ötüb keçənləri qəbul edirəmmi? İnsanları bağışlayırammı? Özümlə razılaşırammı? Yeni bir başlanğıc üçün hazırammı? Bunların öhtəsindən gələ biləcək qədər cəsarətliyəmmi?
Başqalarının fikirləri artıq mənim üçün əhəmiyyətli deyildi. Kim nə edir, kiminlədir, hara getdi, nə geyindi, nə aldı və s. kimi düşüncələrdən uzaqlaşıb, bunun əvəzinə öz daxili dünyamı sevgi ilə duya bilməyə qərar verdim. Çünki mən də hamı kimi hər şeydən öncə özümə cavabdehəm.
Yaşadıqlarım mənə bu hekayəni xatırladırdı:
Keçmiş zamanlarda kral və onun bir qızı var imiş. Bu qız həyata küskün və özünə çox qapanıq idi. Qızın üzü heç vaxt gülmürdü. Kral qızının bu vəziyyətinə çox kədərlənirdi. Bir ata kimi övladının bu halına bir çarə tapmaq, onu xoşbəxt görmək istəyirdi. Lazım gələrsə, bunun uğrunda bütün sərvətini qurban verməyə hazır idi. Bir gün belə dedi: “Qızımın üzünü kim güldürsə, sərvətimi ona bağışlayacağam”. Bunu eşidən ölkənin ən məharətli ustadları saraya üz tutdu. Hər kəs öz məharətini ortaya qoysa da, qızın üzünü güldürən olmadı. Kral baş verənləri çarəsizliklə izləyir və ümidini daha da itirirdi.
Bir gün kralın qızı gəzmək üçün saraydan uzaqlaşır. Tanınmamaq üçün əyninə nimdaş bir paltar geyinərək əhalinin arasına qarışır. Kimliyini bəlli etmədən şəhərin küçələrində gəzərkən, bir qəssab dükanının yanına yaxınlaşır. Dükanın önündə ayaqlarından asılmış çoxlu sayda qoyun və keçini görən gənc şahzadə əvvəlcə çox təəccüblənmiş, sonra isə qəhqəhə çəkərək gülməyə başlamışdı. “İnana bilmirəm. Hər qoyun öz ayağından asılır. Demək ki, nə edirəmsə, özüm özümə edirəm” deyərək düşünür. Bunun fərqinə vardıqdan sonra gənc şahzadə dəyişməyə qərar verir. Artıq bilirdi ki, hər qoyun öz ayağından asılır.
Həyat seçimlərdən ibarətdir. Həyatımda hər şeyi mən seçirəm: işimi, yaşadığım yeri, həyatımdakı insanı və dostlarımı. Özümə qarşı dürüst olsam, görərəm ki, bütün yaşadıqlarım öz seçimlərimdən ibarətdir. Belə olduğu halda şikayət etməyə nə haqqım var?
Özümü bağışladıqca hiss edirdim ki, rahatlayıram. Sanki çiyinlərimdən ağır yük qalxırdı. Bağışladıqca rahatlayır, rahatlandıqca da enerjimin artdığını hiss edirdim. Maraqlısı o idi ki, mən rahatladıqca, problemlərim də öz həllini tapırdı. İnsanlarla aramdakı münaqişələr azalaraq getdikcə yox oldu. Artıq hər səhər daha xoşbəxt və gümrah oyanmağa başladım.
Güzgüyə baxanda gördüyüm insanı bağışlamaq qədər gözəl bir duyğu yoxdur. Çünki hər baxdıqca onu görəcəkdim. Artıq güzgüdə gözlərimə baxanda pozitiv əhval-ruhiyyə ilə bu sözləri təkrarlayıram:
“İndiyə qədər verdiyim qərarları və seçimlərimi qəbul edir, etdiyim hər şey üçün özümü bağışlayıram. Bu səbəbdən başıma gələn çətinliklərdə özümü günahkar görməyə xitam verirəm. Fiziki və mənəvi cəhətdən özümü olduğum kimi qəbul edir, dəstəkləyir və sevirəm. Bunlar artıq geridə qaldı. Yaşandı və bitdi”. Əvvəllər “İndiki ağlım olsaydı ...” və ya "Doğru yol göstərənim olsaydı, nələr etməzdim”- deyərdim." Yəqin ki, bu qədər səhvlərə yol verməzdim!” Hətta "Dünyanı yerindən oynadardım!” deyə düşünərdim. Bir az məntiqli yanaşanda isə anladım ki, indiki ağlımı və həyat təcrübələrimi məhz başıma gələn həmin hadisələrə borcluyam. Yəni, onları yaşamasaydım, indiki ağıla sahib olmayacaqdım!
Bu günkü düşüncəmlə yanaşsam, “həmin hadisələri təkrar yaşamaq istəyərdimmi?” sualına məmnuniyyətlə verdiyim cavab: “Bu günlərə gəlib çata bilmək üçün əlbəttə ki, istəyərdim” oldu. Əsas məsələ əvvəllər nə etməyim deyil, bundan sonra nə edəcəyimdir. Sağlam başlanğıc naminə ötüb keçənləri qəbul edirəmmi? İnsanları bağışlayırammı? Özümlə razılaşırammı? Yeni bir başlanğıc üçün hazırammı? Bunların öhtəsindən gələ biləcək qədər cəsarətliyəmmi?
Başqalarının fikirləri artıq mənim üçün əhəmiyyətli deyildi. Kim nə edir, kiminlədir, hara getdi, nə geyindi, nə aldı və s. kimi düşüncələrdən uzaqlaşıb, bunun əvəzinə öz daxili dünyamı sevgi ilə duya bilməyə qərar verdim. Çünki mən də hamı kimi hər şeydən öncə özümə cavabdehəm.
Yaşadıqlarım mənə bu hekayəni xatırladırdı:
Keçmiş zamanlarda kral və onun bir qızı var imiş. Bu qız həyata küskün və özünə çox qapanıq idi. Qızın üzü heç vaxt gülmürdü. Kral qızının bu vəziyyətinə çox kədərlənirdi. Bir ata kimi övladının bu halına bir çarə tapmaq, onu xoşbəxt görmək istəyirdi. Lazım gələrsə, bunun uğrunda bütün sərvətini qurban verməyə hazır idi. Bir gün belə dedi: “Qızımın üzünü kim güldürsə, sərvətimi ona bağışlayacağam”. Bunu eşidən ölkənin ən məharətli ustadları saraya üz tutdu. Hər kəs öz məharətini ortaya qoysa da, qızın üzünü güldürən olmadı. Kral baş verənləri çarəsizliklə izləyir və ümidini daha da itirirdi.
Bir gün kralın qızı gəzmək üçün saraydan uzaqlaşır. Tanınmamaq üçün əyninə nimdaş bir paltar geyinərək əhalinin arasına qarışır. Kimliyini bəlli etmədən şəhərin küçələrində gəzərkən, bir qəssab dükanının yanına yaxınlaşır. Dükanın önündə ayaqlarından asılmış çoxlu sayda qoyun və keçini görən gənc şahzadə əvvəlcə çox təəccüblənmiş, sonra isə qəhqəhə çəkərək gülməyə başlamışdı. “İnana bilmirəm. Hər qoyun öz ayağından asılır. Demək ki, nə edirəmsə, özüm özümə edirəm” deyərək düşünür. Bunun fərqinə vardıqdan sonra gənc şahzadə dəyişməyə qərar verir. Artıq bilirdi ki, hər qoyun öz ayağından asılır.
İllərdir kiminsə mənə “sevgi dolu sözlər” söyləməsini, dəyərli olduğumu hiss etdirməsini umurdum. Məhz belə sözlər eşitmək üçün illərlə başqalarının uğrunda özümü fəda etdim. Nəhayət, bu gözəl sevgi sözlərini özümə deyə bilməyin necə böyük bir xoşbəxtlik olduğunu dərk etdim. Öz içimdəki sevgi boşluğunu doldurmaq üçün sevgini “dərman” kimi uzun illər kənarda axtarırdım. Artıq arzuladığım sevgini öz daxilimdə yaradır və onu ətrafımla bölüşürəm.
Sevgiyə möhtac biri başqasına sevgisindən necə pay verə bilər? Özümü bağışlayır, sevir və özümə dəyər verirəm. Sevgini başqa yerdə axtarmaq əvəzinə, öz içimdəki sevgimi uca tutmağı, bölüşməyi seçirəm və özümü sevirəm. Yaxşı ki varam! Yaxşı ki, bu dünyaya gəlmişəm…!
Bu kitab, Nəfəs21 Akademiyası Azərbaycan qrupu tərəfindən tərcümə olunmuşdur.
Aynur Seyidova
https://www.facebook.com/aynur.seyidova.96780
https://www.instagram.com/aynur.seyidova.87/
Leyla Mahmudova
https://nefes21.com/az/profil/leyla-mahmudova
https://www.instagram.com/mahmudova2171/
Sevinc Məmmədova
https://www.instagram.com/alimeleksevcan/
https://nefes21.com/az/profil/sevinc
Nərgiz Bağırlı
https://www.instagram.com/nergizliva?r=nametag
Xuraman Mürsəlova
https://www.facebook.com/khuraman.mrsl
https://instagram.com/xuraman_mursel?utm_medium=copy_link
Səfayə Əhmədova
En güncel gelişmelerden hemen haberdar olmak için Telegram kanalımıza katılın!
