Dene ve Gör

Hep bir telaş; hep bir acelecilik, nereye neye yetişeceğiz? Alışverişe gidiyoruz, acele acele çocuğumuzu okula gönderiyoruz, acele edip çocuğumuza kıyafet almaya gidiyoruz, deneme kabinlerine giriyoruz, acele acele ayrı bir telaşla giydirip çıkartıp hızlıca karar vermeye çalışıyoruz, hatta ve hatta keyfi dolaşmaya gitmek istiyoruz onda bile bir telaş... Kim sorarsa keyfi dolaşmaya gidiyoruz, sporumuzu bile acele acele yapıyoruz.

Sonra da hayattan zevk almaktan bahsediyoruz, peki bu telaşın içinde nasıl keyif alacağız? Hayatın, yaşamın bile farkına varmadan, yaşayıp gidiyoruz. Hatta yaşamaktan ziyade, yaşadığımızı anlamadan, hayatı fark etmeden varoluşumuzu dünyayı anlamadan; anlayamadığımız dünyadan, göçmüş ve gitmiş oluyoruz yine farkına bile varmadan...

Şöyle bi dursak, derince nefesimizi alsak, öncelikle nefes alıp verdiğimizi, yaşamda oluşumuzun farkına varsak, sonra yavaş yavaş alışverişin, çocuğunuzla olan iletişimimizin, gezip tozmalarımızın, hepsinin keyfine varsak. Yaşantımızın keyifli taraflarını görsek, yaşam koşturmasının içinde, kendi içimizde dinginliği yaşasak. Huzuru, sakinliği, mutluluğu önce içimizde yaşasak, önce kendimizle barışsak, kendimizle sakinleşsek, içten dışa doğru gelişsek, gelişsek ve öylece büyüsek, büyüsek kendimizle büyülensek, sarıp sarmalasak kendimizi.

Hayatın içinde olsak, içinde olduğumuzu hissetsek ve öyle yaşasak... Sizce yaşamımızı, yaşananları, kendimizi ve etrafımızdakileri fark eder miyiz? Bütün bunları denemek, inanın hepimize çok ama çok iyi gelecek ki zaten bizim bütün bunları yaşamaya, kendimizi, kendimizle gelen her şeyi, ne kadar çok şükredeceğimizi hayatı, hayatımızdakileri fark etmeye ihtiyacımız var.

Fark et, hisset, yaşa ve gör. Ne dersiniz deneyip görelim mi? Cevaplarınızı bekliyorum.