Kainatın İlahi Dili 20
Həyatımın çətin anlarını yaşayırdım. İllər boyu əziyyət çəkməyimə baxmayaraq, arzuladığım məqama nəinki çata, heç yaxınlaşa da bilmirdim. Məsuliyyətimdə olan vacib işlərin belə öhdəsindən gəlməyi bacarmırdım. Çoxlarının yolunda özümü fəda etməyimə baxmayaraq, qədrimi bilən olmadı. Nədənsə bütün problemlər mənim başıma gəlir, bütün çətinliklər məni tapırdı... Aldığım zərbələrdən çox yorulmuşdum... Cəmiyyətin tələb etdiyi “yaxşı insan” modelini bacardığım qədərilə ən gözəl şəkildə təqdim etməyə cəhd etsəm də, palçığa batmış maşın kimi sürətimi artırmağa çalışdıqca daha da batırdım. Olduqca çıxılmaz bir vəziyyətə düşmüşdüm. Lakin qorxduğum şeylərin başıma gəldiyinin fərqinə vardığım anda qəflət yuxusundan ayıldım. Məhz həmin an mənim üçün OYANIŞ başladı.
Nefes21 Akademi 
ÖZÜNÜ BAĞIŞLAMAQ
Özümü həyatda ya qurban kimi görür, ya da həmişə haqlı olmağa çalışırdım. Heç düşünmürdüm ki, mənim də səhvlərim var və mən də insanları incidə bilərəm. Bəzən fikrimi mənasız şeylərlə yayındırdığım üçün özümə zərər verdiyimin fərqinə belə varmırdım və bütün bunların “mənim ucbatımdan” baş verdiyini qəbul etmirdim.
Həyatımda yaşadığım müxtəlif hadisələrin hər birinə fərqli enerji sərf edirdim. Bəzən xoşbəxt oldum, bə zən üzüldüm, bəzən ağladım, bəzən qəhqəhələrə qərq oldum. Dönüb keçmişə nəzər salanda, bir çox eniş-yoxuşlar yaşadığımı anladım. Özümü çox yaxşı ələ aldığıma inansam da, təəssüf ki, yenidən quyunun dibinə çırpıldığım anlarım oldu. Buna baxmayaraq, yenə də ayağa qalxmağa çalışdım. “Nəhayət ki, rahatlıq tapdım, vəziyyəti düzəltdim...” deyərkən, bu dəfə də həyatımdakı başqa şeylər alt-üst oldu. Qaş düzəltmək istəyərkən, gözü də vurub çıxardım. Görəsən, bütün bunları yaşamağımın nə hikməti var idi.
Nəhayət, bugünkü günümə nəzər salanda həyatımın bir çox mərhələsində etdiyim seçimlərə görə (iş, dost, həyat yoldaşı və ya sevgili) özümə qəzəbləndiyimi görürdüm. Digər insanlara qarşı davranışlarım, fəryadlarım, qışqırıb bağırmağım, əslində, elə mənim özümə olan qəzəbim idi. Özümə qəzəbləndikcə, Yaradanın o gözəl, saf və təmiz enerjisini özümdən uzaqlaşdırırdım. Sanki özüm özümə qəsd edirdim. İnsan heç özünə qəsd edərmi?
Özümə qarşı duyduğum qəzəb fərqində olmadan düşüncələrimi və yaydığım enerjini mənfiyə doğru dəyişirdi. Dildə nə qədər pozitiv olduğumu desəm də, insanları və hadisələri bağışlasam da, özümü bağışlaya bilməməyim həyatımın gedişinə mənfi təsir edirdi. Bu mənfi enerji, yaymağa çalışdığım müsbət enerjini də məhv edirdi. Düşündüyüm zaman fərqinə vardım ki, insanları bağışlamaq, hadisələri bağışlamaq və öyrəndiklərimi tətbiq etmək kifayət deyil. Bütün bunların mərkəzində öz yaratdığım enerji dururdu. Pozitiv düşünməyimə, hər şeyin gözəl olacağına inanmağıma, mənə öyrədilən texnikaları həyatıma tətbiq etməyimə baxmayaraq, özümlə barışıq olmadıqca bunların heç biri işə yaramırdı.
Özümü qəbul etmək və bağışlamaq olduqca vacibdir. Çünki həyatı və hadisələri qəbul edə bilməyim üçün əvvəlcə özümü qəbul edib, bağışlamağım lazım idi.
Mənfi düşüncələrimlə özümü hər şeydən geri saldığımı anlayanda günlərlə gözümə yuxu getmədi. Özümü bağışlamaq əvəzinə, tam əksini edirdim. Belə olduğu halda daha çox qəzəbləndim. Əldən düşənə qədər özümlə mübarizə aparmağa, suallar verməyə başladım: “Nəyə görə bu qədər illərimi hədər etdim?”
Bəsdir daha! Mən bir tərərfdən qaydasına qoymağa çalışdıqca, digər tərəfdən başqa problemlər ortaya çıxırdı. Bunun daha asan yolu yoxdurmu ki, düyməyə basmaqla pul, sevgi, xoşbəxtlik və rahatlıq bir anda bizim olsun! Var!!! Ancaq daha sonralar fərqinə varacaqdım... Həyatımda daim çətinlikləri seçdiyim üçün yolum daha da uzanırdı.
Yenidən araşdırmağa başladım. Öyrəndim ki, ən təhlükəli vəziyyət özümüzə qəzəbləndiyimiz vaxtlarda ortaya çıxır. Qısa müddət ərzində özümə qarşı olan qəzəbimi və kinimi bağışlamalı idim. Bunu necə edəcəyimi düşündükdə fikirlərim daha da qarışdı. Çox sonralar başa düşdüm ki, fikirlərimin bu qədər qarışıq olması yenidən özümə gəlmək üçün təbii bir proses idi.
Bu vəziyyətdən çıxmaq üçün çarələr düşündükcə əvvəllər öyrəndiyim metodlardan faydalanmaq ağlıma gəldi. Bu metodları sınaqdan keçirmək qərarına gəldim və başqalarını bağışlamaq üçün istifadə etdiyim afirmasiyanı özümə də tətbiq etdim. Dəfələrlə “Özümü bağışlamağa niyyət edirəm...” dedim.
ÖZÜNÜ BAĞIŞLAMAQ
Özümü həyatda ya qurban kimi görür, ya da həmişə haqlı olmağa çalışırdım. Heç düşünmürdüm ki, mənim də səhvlərim var və mən də insanları incidə bilərəm. Bəzən fikrimi mənasız şeylərlə yayındırdığım üçün özümə zərər verdiyimin fərqinə belə varmırdım və bütün bunların “mənim ucbatımdan” baş verdiyini qəbul etmirdim.
Həyatımda yaşadığım müxtəlif hadisələrin hər birinə fərqli enerji sərf edirdim. Bəzən xoşbəxt oldum, bə zən üzüldüm, bəzən ağladım, bəzən qəhqəhələrə qərq oldum. Dönüb keçmişə nəzər salanda, bir çox eniş-yoxuşlar yaşadığımı anladım. Özümü çox yaxşı ələ aldığıma inansam da, təəssüf ki, yenidən quyunun dibinə çırpıldığım anlarım oldu. Buna baxmayaraq, yenə də ayağa qalxmağa çalışdım. “Nəhayət ki, rahatlıq tapdım, vəziyyəti düzəltdim...” deyərkən, bu dəfə də həyatımdakı başqa şeylər alt-üst oldu. Qaş düzəltmək istəyərkən, gözü də vurub çıxardım. Görəsən, bütün bunları yaşamağımın nə hikməti var idi.
Nəhayət, bugünkü günümə nəzər salanda həyatımın bir çox mərhələsində etdiyim seçimlərə görə (iş, dost, həyat yoldaşı və ya sevgili) özümə qəzəbləndiyimi görürdüm. Digər insanlara qarşı davranışlarım, fəryadlarım, qışqırıb bağırmağım, əslində, elə mənim özümə olan qəzəbim idi. Özümə qəzəbləndikcə, Yaradanın o gözəl, saf və təmiz enerjisini özümdən uzaqlaşdırırdım. Sanki özüm özümə qəsd edirdim. İnsan heç özünə qəsd edərmi?
Özümə qarşı duyduğum qəzəb fərqində olmadan düşüncələrimi və yaydığım enerjini mənfiyə doğru dəyişirdi. Dildə nə qədər pozitiv olduğumu desəm də, insanları və hadisələri bağışlasam da, özümü bağışlaya bilməməyim həyatımın gedişinə mənfi təsir edirdi. Bu mənfi enerji, yaymağa çalışdığım müsbət enerjini də məhv edirdi. Düşündüyüm zaman fərqinə vardım ki, insanları bağışlamaq, hadisələri bağışlamaq və öyrəndiklərimi tətbiq etmək kifayət deyil. Bütün bunların mərkəzində öz yaratdığım enerji dururdu. Pozitiv düşünməyimə, hər şeyin gözəl olacağına inanmağıma, mənə öyrədilən texnikaları həyatıma tətbiq etməyimə baxmayaraq, özümlə barışıq olmadıqca bunların heç biri işə yaramırdı.
Özümü qəbul etmək və bağışlamaq olduqca vacibdir. Çünki həyatı və hadisələri qəbul edə bilməyim üçün əvvəlcə özümü qəbul edib, bağışlamağım lazım idi.
Mənfi düşüncələrimlə özümü hər şeydən geri saldığımı anlayanda günlərlə gözümə yuxu getmədi. Özümü bağışlamaq əvəzinə, tam əksini edirdim. Belə olduğu halda daha çox qəzəbləndim. Əldən düşənə qədər özümlə mübarizə aparmağa, suallar verməyə başladım: “Nəyə görə bu qədər illərimi hədər etdim?”
Bəsdir daha! Mən bir tərərfdən qaydasına qoymağa çalışdıqca, digər tərəfdən başqa problemlər ortaya çıxırdı. Bunun daha asan yolu yoxdurmu ki, düyməyə basmaqla pul, sevgi, xoşbəxtlik və rahatlıq bir anda bizim olsun! Var!!! Ancaq daha sonralar fərqinə varacaqdım... Həyatımda daim çətinlikləri seçdiyim üçün yolum daha da uzanırdı.
Yenidən araşdırmağa başladım. Öyrəndim ki, ən təhlükəli vəziyyət özümüzə qəzəbləndiyimiz vaxtlarda ortaya çıxır. Qısa müddət ərzində özümə qarşı olan qəzəbimi və kinimi bağışlamalı idim. Bunu necə edəcəyimi düşündükdə fikirlərim daha da qarışdı. Çox sonralar başa düşdüm ki, fikirlərimin bu qədər qarışıq olması yenidən özümə gəlmək üçün təbii bir proses idi.
Bu vəziyyətdən çıxmaq üçün çarələr düşündükcə əvvəllər öyrəndiyim metodlardan faydalanmaq ağlıma gəldi. Bu metodları sınaqdan keçirmək qərarına gəldim və başqalarını bağışlamaq üçün istifadə etdiyim afirmasiyanı özümə də tətbiq etdim. Dəfələrlə “Özümü bağışlamağa niyyət edirəm...” dedim.
ÖZÜNÜ BAĞIŞLAMAQ
Özümü həyatda ya qurban kimi görür, ya da həmişə haqlı olmağa çalışırdım. Heç düşünmürdüm ki, mənim də səhvlərim var və mən də insanları incidə bilərəm. Bəzən fikrimi mənasız şeylərlə yayındırdığım üçün özümə zərər verdiyimin fərqinə belə varmırdım və bütün bunların “mənim ucbatımdan” baş verdiyini qəbul etmirdim.
Həyatımda yaşadığım müxtəlif hadisələrin hər birinə fərqli enerji sərf edirdim. Bəzən xoşbəxt oldum, bə zən üzüldüm, bəzən ağladım, bəzən qəhqəhələrə qərq oldum. Dönüb keçmişə nəzər salanda, bir çox eniş-yoxuşlar yaşadığımı anladım. Özümü çox yaxşı ələ aldığıma inansam da, təəssüf ki, yenidən quyunun dibinə çırpıldığım anlarım oldu. Buna baxmayaraq, yenə də ayağa qalxmağa çalışdım. “Nəhayət ki, rahatlıq tapdım, vəziyyəti düzəltdim...” deyərkən, bu dəfə də həyatımdakı başqa şeylər alt-üst oldu. Qaş düzəltmək istəyərkən, gözü də vurub çıxardım. Görəsən, bütün bunları yaşamağımın nə hikməti var idi.
Nəhayət, bugünkü günümə nəzər salanda həyatımın bir çox mərhələsində etdiyim seçimlərə görə (iş, dost, həyat yoldaşı və ya sevgili) özümə qəzəbləndiyimi görürdüm. Digər insanlara qarşı davranışlarım, fəryadlarım, qışqırıb bağırmağım, əslində, elə mənim özümə olan qəzəbim idi. Özümə qəzəbləndikcə, Yaradanın o gözəl, saf və təmiz enerjisini özümdən uzaqlaşdırırdım. Sanki özüm özümə qəsd edirdim. İnsan heç özünə qəsd edərmi?
Özümə qarşı duyduğum qəzəb fərqində olmadan düşüncələrimi və yaydığım enerjini mənfiyə doğru dəyişirdi. Dildə nə qədər pozitiv olduğumu desəm də, insanları və hadisələri bağışlasam da, özümü bağışlaya bilməməyim həyatımın gedişinə mənfi təsir edirdi. Bu mənfi enerji, yaymağa çalışdığım müsbət enerjini də məhv edirdi. Düşündüyüm zaman fərqinə vardım ki, insanları bağışlamaq, hadisələri bağışlamaq və öyrəndiklərimi tətbiq etmək kifayət deyil. Bütün bunların mərkəzində öz yaratdığım enerji dururdu. Pozitiv düşünməyimə, hər şeyin gözəl olacağına inanmağıma, mənə öyrədilən texnikaları həyatıma tətbiq etməyimə baxmayaraq, özümlə barışıq olmadıqca bunların heç biri işə yaramırdı.
Özümü qəbul etmək və bağışlamaq olduqca vacibdir. Çünki həyatı və hadisələri qəbul edə bilməyim üçün əvvəlcə özümü qəbul edib, bağışlamağım lazım idi.
Mənfi düşüncələrimlə özümü hər şeydən geri saldığımı anlayanda günlərlə gözümə yuxu getmədi. Özümü bağışlamaq əvəzinə, tam əksini edirdim. Belə olduğu halda daha çox qəzəbləndim. Əldən düşənə qədər özümlə mübarizə aparmağa, suallar verməyə başladım: “Nəyə görə bu qədər illərimi hədər etdim?”
Bəsdir daha! Mən bir tərərfdən qaydasına qoymağa çalışdıqca, digər tərəfdən başqa problemlər ortaya çıxırdı. Bunun daha asan yolu yoxdurmu ki, düyməyə basmaqla pul, sevgi, xoşbəxtlik və rahatlıq bir anda bizim olsun! Var!!! Ancaq daha sonralar fərqinə varacaqdım... Həyatımda daim çətinlikləri seçdiyim üçün yolum daha da uzanırdı.
Yenidən araşdırmağa başladım. Öyrəndim ki, ən təhlükəli vəziyyət özümüzə qəzəbləndiyimiz vaxtlarda ortaya çıxır. Qısa müddət ərzində özümə qarşı olan qəzəbimi və kinimi bağışlamalı idim. Bunu necə edəcəyimi düşündükdə fikirlərim daha da qarışdı. Çox sonralar başa düşdüm ki, fikirlərimin bu qədər qarışıq olması yenidən özümə gəlmək üçün təbii bir proses idi.
Bu vəziyyətdən çıxmaq üçün çarələr düşündükcə əvvəllər öyrəndiyim metodlardan faydalanmaq ağlıma gəldi. Bu metodları sınaqdan keçirmək qərarına gəldim və başqalarını bağışlamaq üçün istifadə etdiyim afirmasiyanı özümə də tətbiq etdim. Dəfələrlə “Özümü bağışlamağa niyyət edirəm...” dedim.
ÖZÜNÜ BAĞIŞLAMAQ
Özümü həyatda ya qurban kimi görür, ya da həmişə haqlı olmağa çalışırdım. Heç düşünmürdüm ki, mənim də səhvlərim var və mən də insanları incidə bilərəm. Bəzən fikrimi mənasız şeylərlə yayındırdığım üçün özümə zərər verdiyimin fərqinə belə varmırdım və bütün bunların “mənim ucbatımdan” baş verdiyini qəbul etmirdim.
Həyatımda yaşadığım müxtəlif hadisələrin hər birinə fərqli enerji sərf edirdim. Bəzən xoşbəxt oldum, bə zən üzüldüm, bəzən ağladım, bəzən qəhqəhələrə qərq oldum. Dönüb keçmişə nəzər salanda, bir çox eniş-yoxuşlar yaşadığımı anladım. Özümü çox yaxşı ələ aldığıma inansam da, təəssüf ki, yenidən quyunun dibinə çırpıldığım anlarım oldu. Buna baxmayaraq, yenə də ayağa qalxmağa çalışdım. “Nəhayət ki, rahatlıq tapdım, vəziyyəti düzəltdim...” deyərkən, bu dəfə də həyatımdakı başqa şeylər alt-üst oldu. Qaş düzəltmək istəyərkən, gözü də vurub çıxardım. Görəsən, bütün bunları yaşamağımın nə hikməti var idi.
Nəhayət, bugünkü günümə nəzər salanda həyatımın bir çox mərhələsində etdiyim seçimlərə görə (iş, dost, həyat yoldaşı və ya sevgili) özümə qəzəbləndiyimi görürdüm. Digər insanlara qarşı davranışlarım, fəryadlarım, qışqırıb bağırmağım, əslində, elə mənim özümə olan qəzəbim idi. Özümə qəzəbləndikcə, Yaradanın o gözəl, saf və təmiz enerjisini özümdən uzaqlaşdırırdım. Sanki özüm özümə qəsd edirdim. İnsan heç özünə qəsd edərmi?
Özümə qarşı duyduğum qəzəb fərqində olmadan düşüncələrimi və yaydığım enerjini mənfiyə doğru dəyişirdi. Dildə nə qədər pozitiv olduğumu desəm də, insanları və hadisələri bağışlasam da, özümü bağışlaya bilməməyim həyatımın gedişinə mənfi təsir edirdi. Bu mənfi enerji, yaymağa çalışdığım müsbət enerjini də məhv edirdi. Düşündüyüm zaman fərqinə vardım ki, insanları bağışlamaq, hadisələri bağışlamaq və öyrəndiklərimi tətbiq etmək kifayət deyil. Bütün bunların mərkəzində öz yaratdığım enerji dururdu. Pozitiv düşünməyimə, hər şeyin gözəl olacağına inanmağıma, mənə öyrədilən texnikaları həyatıma tətbiq etməyimə baxmayaraq, özümlə barışıq olmadıqca bunların heç biri işə yaramırdı.
Özümü qəbul etmək və bağışlamaq olduqca vacibdir. Çünki həyatı və hadisələri qəbul edə bilməyim üçün əvvəlcə özümü qəbul edib, bağışlamağım lazım idi.
Mənfi düşüncələrimlə özümü hər şeydən geri saldığımı anlayanda günlərlə gözümə yuxu getmədi. Özümü bağışlamaq əvəzinə, tam əksini edirdim. Belə olduğu halda daha çox qəzəbləndim. Əldən düşənə qədər özümlə mübarizə aparmağa, suallar verməyə başladım: “Nəyə görə bu qədər illərimi hədər etdim?”
Bəsdir daha! Mən bir tərərfdən qaydasına qoymağa çalışdıqca, digər tərəfdən başqa problemlər ortaya çıxırdı. Bunun daha asan yolu yoxdurmu ki, düyməyə basmaqla pul, sevgi, xoşbəxtlik və rahatlıq bir anda bizim olsun! Var!!! Ancaq daha sonralar fərqinə varacaqdım... Həyatımda daim çətinlikləri seçdiyim üçün yolum daha da uzanırdı.
Yenidən araşdırmağa başladım. Öyrəndim ki, ən təhlükəli vəziyyət özümüzə qəzəbləndiyimiz vaxtlarda ortaya çıxır. Qısa müddət ərzində özümə qarşı olan qəzəbimi və kinimi bağışlamalı idim. Bunu necə edəcəyimi düşündükdə fikirlərim daha da qarışdı. Çox sonralar başa düşdüm ki, fikirlərimin bu qədər qarışıq olması yenidən özümə gəlmək üçün təbii bir proses idi.
Bu vəziyyətdən çıxmaq üçün çarələr düşündükcə əvvəllər öyrəndiyim metodlardan faydalanmaq ağlıma gəldi. Bu metodları sınaqdan keçirmək qərarına gəldim və başqalarını bağışlamaq üçün istifadə etdiyim afirmasiyanı özümə də tətbiq etdim. Dəfələrlə “Özümü bağışlamağa niyyət edirəm...” dedim.
ÖZÜNÜ BAĞIŞLAMAQ
Özümü həyatda ya qurban kimi görür, ya da həmişə haqlı olmağa çalışırdım. Heç düşünmürdüm ki, mənim də səhvlərim var və mən də insanları incidə bilərəm. Bəzən fikrimi mənasız şeylərlə yayındırdığım üçün özümə zərər verdiyimin fərqinə belə varmırdım və bütün bunların “mənim ucbatımdan” baş verdiyini qəbul etmirdim.
Həyatımda yaşadığım müxtəlif hadisələrin hər birinə fərqli enerji sərf edirdim. Bəzən xoşbəxt oldum, bə zən üzüldüm, bəzən ağladım, bəzən qəhqəhələrə qərq oldum. Dönüb keçmişə nəzər salanda, bir çox eniş-yoxuşlar yaşadığımı anladım. Özümü çox yaxşı ələ aldığıma inansam da, təəssüf ki, yenidən quyunun dibinə çırpıldığım anlarım oldu. Buna baxmayaraq, yenə də ayağa qalxmağa çalışdım. “Nəhayət ki, rahatlıq tapdım, vəziyyəti düzəltdim...” deyərkən, bu dəfə də həyatımdakı başqa şeylər alt-üst oldu. Qaş düzəltmək istəyərkən, gözü də vurub çıxardım. Görəsən, bütün bunları yaşamağımın nə hikməti var idi.
Nəhayət, bugünkü günümə nəzər salanda həyatımın bir çox mərhələsində etdiyim seçimlərə görə (iş, dost, həyat yoldaşı və ya sevgili) özümə qəzəbləndiyimi görürdüm. Digər insanlara qarşı davranışlarım, fəryadlarım, qışqırıb bağırmağım, əslində, elə mənim özümə olan qəzəbim idi. Özümə qəzəbləndikcə, Yaradanın o gözəl, saf və təmiz enerjisini özümdən uzaqlaşdırırdım. Sanki özüm özümə qəsd edirdim. İnsan heç özünə qəsd edərmi?
Özümə qarşı duyduğum qəzəb fərqində olmadan düşüncələrimi və yaydığım enerjini mənfiyə doğru dəyişirdi. Dildə nə qədər pozitiv olduğumu desəm də, insanları və hadisələri bağışlasam da, özümü bağışlaya bilməməyim həyatımın gedişinə mənfi təsir edirdi. Bu mənfi enerji, yaymağa çalışdığım müsbət enerjini də məhv edirdi. Düşündüyüm zaman fərqinə vardım ki, insanları bağışlamaq, hadisələri bağışlamaq və öyrəndiklərimi tətbiq etmək kifayət deyil. Bütün bunların mərkəzində öz yaratdığım enerji dururdu. Pozitiv düşünməyimə, hər şeyin gözəl olacağına inanmağıma, mənə öyrədilən texnikaları həyatıma tətbiq etməyimə baxmayaraq, özümlə barışıq olmadıqca bunların heç biri işə yaramırdı.
Özümü qəbul etmək və bağışlamaq olduqca vacibdir. Çünki həyatı və hadisələri qəbul edə bilməyim üçün əvvəlcə özümü qəbul edib, bağışlamağım lazım idi.
Mənfi düşüncələrimlə özümü hər şeydən geri saldığımı anlayanda günlərlə gözümə yuxu getmədi. Özümü bağışlamaq əvəzinə, tam əksini edirdim. Belə olduğu halda daha çox qəzəbləndim. Əldən düşənə qədər özümlə mübarizə aparmağa, suallar verməyə başladım: “Nəyə görə bu qədər illərimi hədər etdim?”
Bəsdir daha! Mən bir tərərfdən qaydasına qoymağa çalışdıqca, digər tərəfdən başqa problemlər ortaya çıxırdı. Bunun daha asan yolu yoxdurmu ki, düyməyə basmaqla pul, sevgi, xoşbəxtlik və rahatlıq bir anda bizim olsun! Var!!! Ancaq daha sonralar fərqinə varacaqdım... Həyatımda daim çətinlikləri seçdiyim üçün yolum daha da uzanırdı.
Yenidən araşdırmağa başladım. Öyrəndim ki, ən təhlükəli vəziyyət özümüzə qəzəbləndiyimiz vaxtlarda ortaya çıxır. Qısa müddət ərzində özümə qarşı olan qəzəbimi və kinimi bağışlamalı idim. Bunu necə edəcəyimi düşündükdə fikirlərim daha da qarışdı. Çox sonralar başa düşdüm ki, fikirlərimin bu qədər qarışıq olması yenidən özümə gəlmək üçün təbii bir proses idi.
Bu vəziyyətdən çıxmaq üçün çarələr düşündükcə əvvəllər öyrəndiyim metodlardan faydalanmaq ağlıma gəldi. Bu metodları sınaqdan keçirmək qərarına gəldim və başqalarını bağışlamaq üçün istifadə etdiyim afirmasiyanı özümə də tətbiq etdim. Dəfələrlə “Özümü bağışlamağa niyyət edirəm...” dedim.
Bu Kitab, Nəfəs21 Akademiyası Azərbaycan Komandası tərəfindən tərcümə olunmuşdur.
Aynur Seyidova
https://www.facebook.com/aynur.seyidova.96780
https://www.instagram.com/aynur.seyidova.87/
Leyla Mahmudova
https://nefes21.com/az/profil/leyla-mahmudova
https://www.instagram.com/mahmudova2171/
Sevinc Məmmədova
https://www.instagram.com/alimeleksevcan/
https://nefes21.com/az/profil/sevinc
Nərgiz Bağırlı
https://www.instagram.com/nergizliva?r=nametag
Xuraman Mürsəlova
https://www.facebook.com/khuraman.mrsl
https://instagram.com/xuraman_mursel?utm_medium=copy_link
Səfayə Əhmədovav
En güncel gelişmelerden hemen haberdar olmak için Telegram kanalımıza katılın!
