Anne-Baba Mıyım? Yoksa Ebeveyn Mi?

İyi bir ebeveyn; destek olan, teşvik eden, sorumluluklarını bilen, güzel ilişkiler kurabilen, kişiliğini oturtmuş pozitif bir rol modeldir.

Ebeveyn olmakla anne baba olmayı karıştırdık çoğu zaman. Sağlık açısından hiçbir problemi olmayan her kadın ve erkek anne-baba olabilir. Asıl mesele ebeveyn olmaktır. 

Toplum olarak bizler evlat sahibi olunca sadece yedirip içirip, giydirince görevimizi tamamladığımızı zannediyoruz. Halbuki bizler her söylediğimiz sözden, her hareketimizden ve davranışlarımızdan sorumluyuz. Anne-baba olarak görünmeyen bir sözleşme imzalarız aslında. Evlatlarımızı bizim diye bağımlı hale gelmeden; Allah’ın emaneti gözüyle bakmalıyız. 

Anne- baba olarak büyük sorumluluk altına gireriz. Güzel, heyecanlı umut dolu bir sorumluluk. Anne karnında başlar ebeveynlik. Söylediğimiz sözlerle işleriz onları yavaş yavaş. Doğduğu anda bilir bebek anne babasını. Güven duygusuyla doğar. Koşulsuz güvenir anne babasına bebeklik döneminde. Anne bir bebeğe kızdığında, o bebek yine annesine sarılır. Anne diye ağlar. 

Ne yapmamız gerekiyor peki? İyi bir ebeveyn olmak nasıl olur? Bizler çocuklarımıza güvenmeli ve koşulsuz sevmeliyiz. İstemediğimiz bir hareketi yaptığında onlara “SENİ SEVMİYORUM” dememeliyiz. Çocuklarımıza iyiliği yedirip, güzellikleri giydirmeliyiz. Davranışlarımızı kopyalar çocuklar. Söylediklerimizi değil.  Yaptıklarımızla söylediklerimiz çelişmemeli. Çocuğumuza  “yalan söylemek kötü bir davranıştır.”  Diyorsak eğer; kapı çaldığında “ANNEM EVDE YOK DE” dememeliyiz. 

Çocuklar daha masum saf duygularla kaplıdır. Siz ona seni sevmiyorum, sen yapamazsın, başaramazsın… gibi sözler söylerseniz eğer; çocuk bunu gerçek zannedecektir. Buna inanarak büyüyüp o şekilde davranışlar sergileyecektir. Ağzınızdan çıkan her sözün sorumluluğunu almayı kabul edebilecek misiniz?  

İyi bir ebeveyn çocuklarını her zaman destekler. İyiliğe ve güzelliğe iter çocuklarını. Çocuklar doğuştan merhametli ve vicdanlıdır. Biz anne-babalar köreltmek istemesek bile bazen bunu yapabiliyoruz. Biz birine haksızlık yapıyorsak; nitekim çocuğumuzda birine haksızlık yapacaktır. Çünkü çocuklar anne-babalarının bir kahraman olduğunu düşünür. Babam yapıyorsa doğrudur zanneder. 

Tutarlıdır iyi bir ebeveyn. Hayır dediği bir şey hayırdır. Telefon vermiyorsa çocuğunun eline her zaman vermez. “Al da biraz sus bende televizyon izliyim” demez. Çocuğunu faydalı hobilere yönlendirir iyi bir ebeveyn. Yeteneklerinin  farkındadır her zaman. Sevgiyle harmanlar çocuğunun hamurunu. İyilikle mayalandırır, ilahi aşkla, güzelliklerle pişirir. Onun bir emanet olduğunu çok iyi bilir. Şefkatle yaklaşır. Merhametle sarılır.  

“SENİ SEVİYORUM” der çocuğuna her zaman iyi bir ebeveyn. Öper koklar. Hem ne demiş Peygamber efendimiz (sav.):

“ÇOCUKLARINIZI ÇOK ÖPÜN, HER ÖPÜŞTE CENNETTEKİ DERECENİZ YÜKSELİR.” (Buhari)

Şimdi siz karar verin. Anne-baba mısınız? Yoksa bir ebeveyn mi? Ben iyi bir ebeveyn olmak istiyorum diyorsanız. Önce kendinizi değiştirmekle başlayın. Unutmayın SİZ DEĞİŞİRSENİZ, DÜNYA DEĞİŞİR.

SEVGİLERİMLE

ŞULE KELEŞ