EMANETÇİ
Dedi ki yazdığım bütün şiirler sanadır, senindir. Lütfen beni bu dizelerden özgür kıl. Yazarım ama saklayamam. Şimdime yük olur...
ELİF YERSEL 
Dedi ki yazdığım bütün şiirler sanadır, senindir.
Lütfen beni bu dizelerden özgür kıl.
Yazarım ama saklayamam.
Şimdime yük olur.
Sana yük olmazsa,
Sende kalsın.
Dedim ki yük ne demek,
Dizelerin ikramdır bana.
Dizelerin bana emanet.
Pamuklara sarar da saklarım onları.
Baharda havalandırırım.
Tozlarını alırım bir dost eliyle.
Arada okurum onları sıkılmasınlar diye.
Dizeler sıkılır bilir misin?
Okunmak ister,
Kağıdın prangalarından kurtulup.
Beklediği bir göze,
Bir gönüle,
Kavuşmak ister.
O’nda kanatlanmak ister.
Heyecanlıdır dizeler aynı benim gibi,
Sabırsızdır,
Durduğu yerde duramaz.
Aynı zamanda romantiktirler de,
Aynı senin gibi.
Yuvası gönüldür dizelerin bilirsin.
Bıkmaz usanmaz beklemekten,
Ait olduğu gönülü.
Kavuşmayı bekler hep.
Bulunmayı.
Ama ümidini kaybetmez beklerken de
Nerden biliyorsa,
Emindir o iki gözden,
Emindir O’nun geleceğinden,
Alınca dizeleri elime,
Uçtum gittim nerelere.
Gelelim emanete.
Dedim ama senindir o dizeler unutma.
Senin duyguların,
Senin yaşanmışlıkların yüklü o dizelerin omuzlarında.
Öksüz bırakma onları olur mu?
Arada ziyaret et.
Bak bakalım mutlu mu diye.
Ben mi?
Emanetçiyim be dostum!
Dizelerinin,
Duygularının emanetçisi...
ELİF YERSEL
En güncel gelişmelerden hemen haberdar olmak için Telegram kanalımıza katılın!
