BEN BİR KADINIM!

Gece yatarken, rüyamda iyileşmek niyetiyle uyumuştum.
Sabah gözümü farkındalıkla açtım.
Bir kadın olarak içimde bir erkek duygusu hissettim.
Düşündüm.
Bu çok uzun yıllar önce başlamış olmalıydı.
Sanırım erkek olmanın daha güvenilir olduğuna kanaat getirmiştim,
Çocukken tacize uğradıktan sonra.
Bunu çok net anladım.
"İçimde erkek gibi hissedersem, içimde daha huzurlu olurum.
Kendimi daha güvende hissederim.
Başıma bir daha böyle bir olay gelme riskim azalır.
Kendimi erkek gibi hissedersem sürekli arkamı da kollamak zorunda kalmam." diye düşünmüş olmalıyım.
İlerleyen dönemlerimde kadınlığım ile barışık olmadım hiç.
Bedenimle barışık olmadım.
İnanılmaz adet sancıları çektim yıllarca.
Çok kez çok kısa kestirdim saçlarımı.
Evliliğimde tükenerek hep daha çok veren, sorumluluk sahibi taraf oldum.
Hep sert oldu içim, bir anne yumuşaklığını hissetmedim hiç içimde.
Ayrılırken de bir ceketimi aldım, istediklerini kocama bıraktım.
Çocuklarım hariç.
Sonrasında da maddi ve manevi bütün sorumluluklar yine bende oldu.
Ta ki katıldığım bir enerji çalışmasında bana nafaka alamayacağım söylendiği güne kadar.
Neden mi?
Çünkü bir kadın, bir anne olarak bilinç altımdaki kaydım şuydu:
“Ben çocuklarıma yalnız da bakarım. Senden gelecek yardıma ihtiyacım yok. Buna tenezzül dahi etmem. Bunu zayıflık sayarım.”
Kimin böyle düşünme olasılığı yüksektir?
Bir erkeğin değil mi?
Bilinç altıma göre ben bir erkektim.
Kendini korumak için ne yapsın canım benim?

O günkü düşünce ve duygularım doğrultusunda kendince en doğru kararı vermiş.
Bilinçsizce, ameliyatsız cinsiyet değişikliğim gerçekleşmiş.
O gün o çalışmayı yaptıktan sonra ertesi gün hesabıma eski eşimden ilk defa para geldi.
Şaştım kaldım.
Bugüne kadar olmamış bir şeydi.
Bu kadar çabuk mu?
Evet bu kadar çabuk oldu.
Bu kadar çabuk değişimler başladı.
Ondan sonra alma verme dengesini öğrenmeye başladım.
Dişil ve eril enerjiyi, dengeyi idrak etmeye başladım.
Bir haddim olduğunu öğrenmeye başladım.
Annelik sınırlarıma geri çekilmeye başladım.
Orada başlayan çalışma sonrasında özellikle Nefes21 Akademi’den aldığım eğitimle de çorap söküğü gibi çözüle çözüle bugüne geldim.
Tek tek fark ediyorum her şeyi.
Müsadenizle bilinç altıma yeni emirlerim olacak, siz de şahitsiniz:
“Sevgili bilinç altım
Ben İpek böceği
Öncelikle teşekkür ederim elinden geleni yaptığın için.
Beni korudun, bildiğince.
O güne göre bazı kararlar aldın.
Haklıydın kendince belki.
Ama ben, geldim artık.
Büyüdüm, güçlendim.
Sen ben değilsin.
Kendini bana bırak.
Bilinçleniyorum.
Güvendesin.
Korkma.
Buradayım.
Yanındayım.

Güvendesin.
Her şey yolunda artık.
Bugüne kadar bir erkek gibi düşündün, hissettin, konuştun, davrandın, kararlar aldın ve bir erkek zorluğunda sınavlarla karşılaştın.
Ama sevgili bilinç altım, ben bir kadın olarak yaratıldım.
Ben bir kadınım.
Kadın olmak güvenli ve sağlıklı.
Ben kadın olarak güvendeyim artık.
Ben bir kadınım.
Bedenimle barışıyorum.
Bilmeden, farkında olmadan kendi cinsiyetime ters hareket ettiğim için Rabbim Sen’den ve kendimden özür diliyorum.
Ben bugünden itibaren bir kadın olarak bedenimle, ruhumla, yüreğimle, aklımla, hayatımla barış içinde yaşamayı seçiyorum.
Bu benim yeni kararımdır.
Ben artık her zerremle bir kadınım.
Zor kodunu bırakıyorum, artık kolay olsun her şey.
Teşekkür ederim.”
Sonra yavaş yavaş her şey kolaylaşmaya başladı.
Hayatıma bolluk bereket akışı artmaya başladı.
Kendimi sevmeye başladım.
Güzel bulmaya başladım.
Değer vermeye ve görmeye başladım.
Bir kadın olmanın mutluluğunu hissetmeye başladım.
Ve ve ve daha pek çok güzel gelişme.
Yüreğimden yüreğinize sevgiler…
İPEK BÖCEĞİ