Yüzyıl Sonraki Torunuma Mektup- 55

Canım yavrularım,

Bu satırları hanginiz okur bilemiyorum. Ama dileğim o ki benim zamanımdan 100 yıl sonrasında yaşıyor da olsanız ortak bir değerimizin olduğunu bilmenizdir. O ortak değer sevgi güzel yavrularım. Başta yaradanı olmak üzere, tüm insanları, hayvanları, bitkileri, dünyamızı sevmekten hiç vazgeçmeyin. Yaradan bizleri sevgi ile yarattı ve bize sevebileceğimiz kocaman bir kalp verdi. Bunu asla unutmayın.

Yavrularım, 2020 Ocak ayından beri tüm dünya adı korona olan bir salgın hastalıkla boğuşuyor. Maalesef korona virüs çok hızlı bir şekilde, kendi küçük, çilesi büyük haliyle hayatımıza dahil oluverdi. Salgının, insanlık için büyük bir sınav olduğu hiç kuşkusuz. Hatta yaşadığımız günlerin tarih kitaplarında yerini alacağından da eminim. Öyle ki alışkanlıklarımız, günlük hayatımız, birbirimizle olan iletişimimiz sorgulanır halde. Değil sevdiklerimize sarılmak, onlarla konuşurken bile aradaki mesafeyi koruyoruz. Ağızlarımızda artık takmaktan gerçekten çok sıkıldığımız maskeler. Bizim kültürümüzün bir parçası olan tanıdık ziyaretlerini ise çoktan hepimiz hayatımızdan çıkardık bile.

Tüm olumsuzluklarına rağmen pandemi süreci, hepimizin durup kendimize dönmemize, farkındalıklarımızı arttırmamıza da sebep oldu aslında. Evlerimizde geçirdiğimiz süreç aile bireylerinin birlikte daha fazla zaman geçirmesini sağlarken, geçmişte birbirimizi nasıl da ihmal ettiğimizi yüzümüze de vurdu hani. Hani derler ya elindekinin kıymetini kaybedince anlarsın diye. Açık havaya çıkmanın, sevdiklerimizle aynı sofralarda oturup sohbet etmenin kıymetini de kaybedince anladık maalesef. Çok sayıda kayıplar verdik her yaştan. İnsanlar kendi hastalarına yardım bile edemedi. Dedim ya yavrularım çok büyük bir sınavdı gerçekten.

Bu sıkıntılı günleri anlatıp canınızı sıkmak değil niyetim. En başta da söylediğim gibi neler yaşarsanız yaşayın sevmekten hiç vazgeçmeyin. Tüm zorlukların üstesinden gelmenin yolu sevgi canlarım. Eşinizi, arkadaşlarınızı, çocuklarınızı, büyüklerinizi severken en çok da kendinizi sevin. Ben kendimi sevmenin önemini daha yeni yeni anlıyorum. Pandemi sürecinin getirisi online eğitimlerden kendi payıma düşen ödülü Nefes21 Akademi eğitimlerine katılarak aldım. Ben size bu satırları yazarken 47 yaşındayım. Gördüğünüz gibi öğrenmenin yaşı yok canım yavrularım. Sizler de öğrenmekten ve öğretmekten hiç vazgeçmeyin. Çağınız ne getirir sizlere bilemiyorum. Tahminlerim var tabii. Ama teknoloji ne kadar ileri olursa olsun birinci önceliğiniz iyi insan olmaktan, haksızlıklara karşı susan değil çözüm üreten olmaktan asla vazgeçmeyin. Çok seveceğiniz ve çok sevileceğiniz harika bir yaşantınız olsun canım yavrularım. Sizleri çok seven Gamze nineniz

Gamze Kılıç