Zorluklarla Mücadele Eden Bir Annenin Yaşam Hikayesi

1968 yılında beş çocuklarının babası ve hayat arkadaşı Süleyman’ı amansız hastalık nedeniyle vefatı’nda 29 yaşında ’’en büyükleri 8 yaşında, en küçükleri 6 aylık çocuklarıyla ‘’eşi Süleyma’nın annesi ,babası ve erkek kardeşi Kemal. Kendisiyle toplam 9 nüfusun yükünü hayatını en güzel çağında yüklenen anne, kardeş ve gelin, Nesibe Ana’nın ibret ve örnek alınacak hayat hikayesi.

1970 yılı ağustos ayından itibaren Almanya’nın Vilsbiburg kasabasında ikamet eden 5 çocuk ve 11 torun sahibi  Nesibe Şendöl,10 şubat 1939 yılında Kırklareli’nin Hasboğa köyünde 6 çocuklu Aslan ve Naime Acar’ın 3’üncü çocukları olarak dünya’ya geldi. 17 yaşında çok sevdiği Süleyman’la hayatını birleştirip, Kırklareli Düzova köyüne gelin gitti. Eşi Süleyman  askerden gelmesiyle daha iyi bir yaşam ve gelecek için Bursa’nın Osmangazi ilçesin de şeftali ağaçları ile çevrili 3 odası ve bahçesi olan bir ev satın alıp, yerleştiler.

Nesibe’nin 1960 yılları ortasında babası ve annesinin genç yaşta vefat etmeleri, en küçük kardeşleri Kemal,16 yaşlarında kimsesiz kalınca  Bursa’ya yanlarına aldı. Bursa’da bakkal dükkanı ve Magurust Deutz marka minibüs işleten Süleyman, her şey çok güzel, mutlu ve huzurluyken zamansız yakalandığı amansız hastalık ( kanser ) yüzünden işleriyle ilgilenememesi. hastalığın giderlerini üstlenecek sosyal sigortaları olmadığından ilaç, hastane ve ameliyat giderleri ve buna birde 10 kişilik aile giderleri de yüklenince ellerinde olan ve bitenler bir bir gitmeye’ başladı.

18 Nisan 1968 yılında Süleyman’ın vefatıyla Nesibe Ana, hayatın baharında 29 yaşında dul, 5 çocuk, iki yaşlı ve erkek kardeşi ile yalnız kalıyorlar. Her akşam yemeye, içmeye gelenlerin yerini borçlarını almaya gelenler her gün kapıyı çalmaya başlıyor. Ailenin geçimi ve borçlarını ödeyebilmesi için Bursa’da Sifaş iplik fabrikasında gece vardiyesi’nde çalışmaya başlıyor. Gündüzleri çocuklarının bakımlarıyla ilgilenip, annelik görevini ve ev işlerini yapıyor. İlkbahar ve yaz aylarında ek iş olarak bağ ve bahçelerde meyve ve sebze toplama işinde çalışıyor. Böylelikle ilkbahar ve yaz aylarında ücret ödemeden meyve ve sebzeler evde eksik olmuyor. Borçları ödemek ve para biriktirip, çocuklarının gelecekte iyi bir yaşam yaşamaları için, en değerli varlıkları çocuklarını Türkiye’de eşinin annesi Hacüre ve babası Tevfik’e bırakıp, Almanya’ya çalışmaya gitmeye karar veriyor.

Çocuklarından ayrı kaldığı ve hasretlerinde her gün gözyaşlarını içine akıtarak, Almanya’nın Vilsbiburg kasabasında Seiler iplik fabrikasında haftanın 6 günü çalışmaya başlıyor. 1971 yılı ağustos ayında ilk kez Bursa’ya gittiğinde bütün borçlarını ödüyor. Bursa’daki evi iyice onarmak ve tamir ettirmek. Çocuklarının gelecekleri için Almanya’ya çalışmaya tekrar gitmeye karar veriyor. Almanya’da günleri, ayları ve yıllarını Seiler iplik fabrikasının işçileri için yaptırdığı iki odası olan dairesinde, iki türk kadınıyla, çocuklarından uzakta geçirmeye devam ediyordu. Çalışıyor, yemeyip, içmiyor ve çalıştığı paraları biriktirip, Almanya’dan dönme hazırlıkları yapıyor. Çocuklarına tekrar kavuşacağı tesellisiyle kendisine moral veriyor. 1979 yılında Almanya’ya acı haber çabuk ulaşıyor. 5 çocuğunun bakımını üstlenen eş Süleyma’nın annesi Hacüre vefat ediyor. Bir an önce Almanya’dan dönüp, çocuklarının bakımını üstlenmesi gerekiyor ve Bursa’ya gidiyor. Bursa’da kızı Ülvan Lise de. Oğlu Tevfik orta okul son sınıfta okuyor. 1979 yılında Bursa’da yaşanan olaylar, Nesibe annenin gözünü korkutuyor. Çocuklarının yaşamlarını ve geleceklerini temin etmek için gittiği Almanya’dan tekrar geriye dönüp, dönmemeyi düşünmeye başlıyor.

Kararını veriyor ve 5 çocuğunu 1980 yılında Almanya’ya yanına getirtiyor. Nesibe anne, çocuklarından artıkın ayrı değil, birlikte yaşamaya başlıyor. Çocuklarını bir anne’nin verebileceği şefkat, sevgi ve hoşgörü ile ilgilenip, yetiştiriyor. Nesibe annen’nin evinde artıkın gözyaşı ve yasın yerini, neşe ve huzur alıyor.