Umut/4

Acının Tarifi Yok

06.03.2023

Yürekler yangın yeri. Yaşanan bu acı nasıl kelimelere dökülür, nasıl kaleme alınır hiç birimiz bilmiyoruz. O sabah her birimizin kalbi o enkazlarda kaldı. Her birimizin duaları o enkazlardaki canlarımız için dillerden döküldü. Bir enkazdan kimi zaman minik bir el uzandı, kimi zaman da yaşlı bir büyüğümüzün sesi geldi derinden. Ve o an durdu zaman, bir canımız daha o enkazlardan sağlıkla çıkabilir mi umutları yeşerdi.

Derler ki giden bir canın ardından kalpte 40 mum yanarmış. Ve her gün bu mumlardan biri sönermiş. Ama kalan son mum, o hiç sönmezmiş. İşte kalan o son mum her bir canımıza duyulan özlemi, yaşanılamamış hayatların hüznünü ve o tarifsiz acıları taşıyacak. Yavrusunu kaybeden bir annenin feryadının, annesiz kalan bir miniğin yokluğunun, kardeşini kaybeden bir canın can yoldaşına bir daha sarılamayacağının kederinin, yıllardır elini tuttuğu eşinin gidişinin hüznünün, tüm ailesini kaybeden bir canın yalnızlığının yaralarını sarmak elbetteki çok ama çok zor. Ama şunu biliyorum ki kalan canlarımızın her biri her birimize emanet. Hepimiz kendi elimizden geldiği kadardan çok daha fazla merhem olmaya çalışacağız. Yaşanan büyük felaketin ardından nasıl kenetlendiysek zaman geçse de yine kenetleneceğiz. Kimimiz bir yaşlı teyzemize evini açarken, kimimiz bir yetim yavruya sahip çıkacak, kimimiz belki bir gencimize umut olacak, kimimiz de sahipsiz kalan hayvan dostlarımıza bir kap mama verecek. Ben değil biz olabilmeyi çok büyük acılarla öğreniyoruz maalesef. İşte tüm bu süreçte tüm egolarımızı bırakıp kendi payımıza düşeni yapıp, sen ben demeden merhem olmaya çalışacağız.

Canım vatanımdan kilometrelerce uzakta yaşıyorum bu acıyı. Hep kalbimde taşıdım memleket özlemini. Ama şimdi anlıyorum ki memleketimin zor günlerinde bu özlem kalbe çok ağır geliyormuş. Kendini, canını hiçe sayıp deprem bölgesine koşan tüm canlar, yaraları sarmak için yardımları hazırlayan tüm canlar, evlerini, işyerlerini, gönüllerini depremzedelere açan tüm canlar, enkazların başında günlerce bekleyip sürecin hukuki yönüne sahip çıkan tüm canlar, öksüz, yetim kalan yavrularımıza sahip çıkan tüm canlar, bir olup depremzedelere el uzatan tüm canlar haklarınızı helal edin.

Giden tüm canlarımız mekanlarınız cennet olsun inşallah. Emanetleriniz bu vatanın iyi kalpli evlatlarına emanet. Sizlerin gidişinin hüznü ise tıpkı geçmişte yaşadığımız depremlerde canlarımızın gidişindeki gibi, kalplerimizde...

Yaşanan acının tarifi ise YOK……

Yazar: Gamze Kılıç

Yazarın Diğer Yazılarına Ulaşmak İçin Tıklayınız