Şimdiki Aklımla Dünü Yaşamazdım

Bugünkü aklım olsaydı, dün yaptıklarımı yapmazdım. Fakat dün yaptıklarımı yapmasaydım bugünkü aklım olmazdı.
Ne çok hayıflanırız değil mi, geçmişimizde yaşadığımız, bir türlü unutamadığımız palas pandıras bizi kavuran olaylardan. Yanlış diye nitelendirdiğimiz, keşkelerle süslediğimiz, pişmanlıkların arasına gizlediğimiz her durum, film şeridi gibi geçiverir hafızamızdan. Sanki ilk günkü tazeliğinde yaşarız yaşanılanı, genişletiriz katmanları. Değişen tek şey ona kattığımız hissel duygu anlamları. Şimdiki aklım olsa çocukluğumu doyasıya yaşardım deriz. Hiç bir şeyden korkmaz kafamın estiğini yapardım. Başkalarını mutlu etmek için değil ,kendimi mutlu etmenin yollarına bakardım. İstediğim üniversite bölümünü okur sevdiğim işi yapardım. Dilediğim yerlerde istediğim şekilde gezerdim. Gelecek kaygıs,ı geçmişin yası içinde kavrulmayıp, anın getirisini doyasıya kabule iştiham yaşardım. Dostum kırdı diye günlerce kendimi yiyip tüketmezdim. Olmuş olan en hayırlısı diyerek ileriye doğru yol almanın hazzını, mutluluğunu yaşayarak tadardım. İçimde biriken ukteleri köşeye kaldırıp daha nasıl faydalı  işler yapabilirim komutunda ilerlemenin yollarına bakardım. Kimbilir şimdiki aklımla düne gidip neleri resetleyip yeniden düzenleyebilirdim.
Zaman zaman  geçmişimize özlem duyarız. Nedensizce "Ah" lar çekerek  süzülürüz anıların içinden sessizce... Geçmişte yaşadıklarıma baktığımda bazen düşünüyorum da söylemeyip vazgeçtiğim, boğazımda takılı kalarak yutkunduğum şeyleri söyleseydim şu hayatta neler değişirdi acaba? Susmasaydım kırılacak gönüller, yapmacık sözler, sahte hal ve davranışların arasına saklamayıp pat pat dile dökseydim acı denilen gerçekleri kader denilen yazgıya yön verirmiydim acaba? Başkaları üzülmesin diye üzdüğüm kendimden nasıl özür dilenir ki? Kişiden kişiye şekillenip değiştiğim doğrudur belki. Hislerim genelde doğru yere götürür sürükler cismimi. Menfaat, çıkar ilişkisini hisseder derinsi. Başkaları için yaşamayıp yaşamımıza yön vermeyi şekillendirebilseydik hikayelerimizde bir şeyler değişebilirdi. Öyle değil mi?
Belki dünyasında keşke kokan havayı solurken, iyiki dediğimiz imanımız var. Şükürler olsun ne mutlu. Rabbim hamdolsun bizlere.
Nasıl gerçekler yaşanıyor ki varlıklarından bir haber kendi hayatımıza odaklanıp isyan ede ede yaşamı geçirmeye yelteniyoruz. Gün doğsun, gece olsun, başlasın, bitsin, zaman akıp geçsin. Dünyevi zevklerden faydalanıp, görev niteliğimizi bilmeden yaşayııp geçelim yaşam penceresinden. Öylesine zenginler var ki hırsa tavan yapmış,birikime yelken açmış,reklamlarını yapan hesap makinalarında bol sıfırları sığdıramayan, parayı amaçsal boyuta getirmiş, egosal tavana esir olmuş, kendilerinden aciz yaşamaya koyulmuş varlıklar var ne yazık hepimizin çevresinde. Hayat sonu belli olmayan bir yol nacizane. Neyin ne zaman ne şekilde çıkacağını kestiremez kimse. Bazen bir şey alır götürür seni senden tutamazsın,bazen de hayatın sana sunduklarından getirdiklerinden kaçmak ister kaçamazsın.
Hani bir gün gül dikene sormuş "Ben herkesi memnun ederken sen niye canları yakıyorsun "diye. Diken cevap vermiş: "Sen hiç acı çekmeden sevgiye ulaşan kişi gördün mü?" İnsan unutur, hamileliğin kramplarını, doğum sancılarını, bebeğini büyütürken uykusuz geçen anlarını, ağlayışlarını, kavgaları, dost kazıklarını, çekilen ızdıraplarını, kayıpları herşeyi unutur insan. Tek bir şey hariç! Yaşadığı küçük mutlulukları saklar o küçücük hafızasında. Hani diye başlayan cümlelere saklar mutluluğunu. İyi insan mutluluk, kötü insan tecrübe, yanlış insan ders, mükemmel insan iz bırakır yüreklerde. İz bırakan o masumanelere çıksın gönlünüz her seferinde.

Hayriye Çalışkan Acar
Profesyonel Koç