Nereye Gidiyor Bu İnsanlık

Nereye gidiyor bu insanlık Konfor alanlarına o kadar alıştık ki bozulur diye korkuyoruz. Sıcacık evlerimizde çocuklar hasta olacak diye korkuyoruz. Biz bu korkulara öyle tutunuyoruz ki bizi bırakmıyor. Korktuğumuzu hayatımıza çekiyoruz. Afrika, Suriye oradaki çocukları bir görseniz ayağında giyecek çorabı yok üzerine giyecek kıyafetleri yok bizlerin ise dolaplarda yıkılıyor. Şükürsüzlük çok aslında öyle çok ki şükür edeceğimiz şeyler saymakla bitmez. Bedenimizde bütün organlarımız tıkır tıkır çalışıyor farkında bile değiliz. Ayaklarımız  bizi her yere götürüyor her gün taşıyor onlara hiç teşekkür ettiniz mi?

Evimizde halimiz perdemiz koltuk bütün eşyalarımız onlara hiç teşekkür ettiniz mi? Onları veren Rabbimize peki bunlardan biz habersiz yaşıyoruz maalesef.

Başımıza gelen bütün musibet hastalık bizlere bir şeyler anlatmaya geliyor bunların farkında mıyız? Bizi asıl sahibimiz Rabbimize yakınlaştırıyor kendisini hatırlatıyor. Karşımıza çıkan her insan bizlere bir şeyler öğretmeye geliyor. Bunları anlayıp idrak ettiğimiz vakit uyanışa geçeceğiz.

Bende kişisel gelişim ile tanışmadan önce her şeye şikayet eden geçmişe takılıp kalan geleceğe üzülüp hasta olan kafamda her şeyi büyüten birisi idim. Ama Bülent Gardiyanoğlu hocanın sayesinde her gün uyandığımda şükür ile güne başlıyorum. Başıma gelen olayları bunlar bana ne öğretmeye geldi bunları kolaylıkla ve sağlıkla öğrenmeye niyet ettim diyorum.

Rabbimizin sonsuz sınırsız bolluk ve bereketi sevgisi, merhameti, nimetleri öyle çok ki say say bitmez. Bizde kıtlık bilinci olduğu için korkuyoruz bitecek diye telaşa kapılıyoruz oysa bilsek ki onun hazinesi geniş bitmek bilmez. Rızkınıza ben kefil değil miyim diyor. Ama bizler evlere stok yapıyoruz alamayan kardeşlerimize engel oluyoruz hakkına giriyoruz. Rabbim uçan kuşlara denizdeki bütün canlılara taşın altındaki karıncayı bile gören Rabbim seni mi görmesin duymasın. Bildiğim bilmediğim helal kaynaktan bolluğun ve bereketin kolaylıkla ve sağlıkla gelmesine niyet ediyorum.