MERHEM
Siz beni tacizden koruyamadınız onlar beni korurlar.
İPEK BÖCEĞİ 
Dedem ve anneannemle dokuz yıl yaşadım.
Ortaokuldan üniversite 3.sınıfa kadar.
Babamın işi nedeniyle tayini çıkmıştı, gitmedim.
Gidebilirdim ama gitmedim.
Orada neden kaldım?
Şu an bu satırları yazarken anladım ki ben onların yanına sığınmışım.
Çünkü anneannem çok güçlü bir kadındı, dedem de inanılmaz şefkatli bir adamdı.
Orada kaldım çünkü o çocukluk hissimle siz(annem,babam) beni tacizden koruyamadınız
anneannem beni gücüyle korur, dedem de şefkati ve pamuk gibi kalbiyle benim yaralarımı
sarar diye düşünmüşüm.
Bunu şu an gözyaşları içinde anladım.
Öyle de oldu.
Annem babam yerine koydum onları.
Onlarla geçirdiğim zaman hayatımın en güzel dönemleri oldu benim için.
Belki de ancak görünüşte bu kadar normal olabilmemin tek sebebiydi onlar.
Canım dedem benim!
Bambaşka bir insandı.
Gözyaşları içinde ezan dinler, dualar ederdi.
Allah’ı o kadar severdi ki!
Kitabımın arasına, ayakkabımın içine harçlık bırakırdı.
Ders çalışırken yanımda oturur tesbih çekerdi.
Dinlemiyorum zannetme diye beni güldürürdü.
Öperdim şap şap sarkık yanaklarından.
Tek dişini gösterir komiklik yapardı.
Anneannem dedem ile ilgili sevişerek evlendik derdi.
Sakardı biraz anneannem.
Şöyle konuşmalar sık sık geçerdi aralarında:
-Bardak al gelirken Alim!
-Daha yeni aldım ya bardak.
-Kırıldı onlar. Kalpler kırılmasın Alim. Aaaaa!
Der hafiften kızardı.
Ama hiç küs görmedim onları.
Kötü söz söylerken duymadım hiç.
Çok güzel insanlarmış şimdi daha iyi anlıyorum.
Boşanmış bir kadın olarak evlilik kurumuna olan inancımın devam etmesinin nedenidir onlar.
Severlerdi birbirlerini.
Yani anladım ki anneannem ve dedemi merhem niyetine seçmişim bilmediğim, göremediğim
yaralarıma.
İPEK BÖCEĞİ
En güncel gelişmelerden hemen haberdar olmak için Telegram kanalımıza katılın!
