Kuşun Kanat Çırpışı

Kuşun Kanat Çırpışı

Bazen kuş olup uçmak istersiniz uçsuz, bucaksız göklere.Tam kanatlarınızı çırpıp uçmaya başlarken tutuverir bir el ayak bileğinizden.

Sizi alıkoyan bileğinizi tutan o el midir yoksa siz misiniz sizden vazgeçen? 

Bizi hayata bağlayan hayallerimiz, bitmeyen umutlarımız, çabalarımız değil midir oysa. İşte tam da kırılma noktası buradadır. Ya vazgeçersin ya da bir kez daha tüm gücünle çırpınarak hayallerinin peşine uçarsın. Ya sonuç? Var mı çok önemi? 

Aslında insan vazgeçerse kaybeder. Bizler yaş aldıkça daha kolay vazgeçiyoruz aslında. Bir bebeği düşünün emeklemek için nasıl defalarca uğraşır. Ya da yaptığı yürüme antremanlarını düşünün. Hiç pes etmez, düşer tekrar kalkar, bir daha düşer bir daha kalkar. Oysa ne zaman vücudu hazır olur o zaman yürüyebilir. Ama o kendini bu sürece defalarca hazırlar. Koltuğa çıkmak bile onun için zor bir eylemdir. Ama onu da defalarca dener. Hatta çevresinde dayanamayıp ona yardım edip hooop diye koltuğa oturtan biri olunca da nasıl kızar. Ona iyilik olmaz büyüklerin bu yardımeli. O kendi başarmanın kıymetini tatmak için uğraşır. 

Bazen de iyi niyetli desteklerin aksine engeller de çıkar karşınıza. Ve bir kaç deneme sonrasında sizi pes ettirmeye bile sebep olabilir. “Sağır Kurbağa” hikayesini çok severim. Zamanın birinde bir gün kurbağaların yarışı varmış. Hedef,  çok yüksek bir kulenin tepesine çıkmakmış. Bir sürü kurbağa da arkadaşlarını seyretmek için toplanmış ve yarış başlamış. Gerçekten seyirciler arasında hiçbiri yarışmacıların kulenin tepesine çıkabileceğine inanmıyormuş. Sadece şu sesler duyulabiliyormuş:”Zavallılar! hiçbir zaman başaramayacaklar!'' Yarışmaya başlayan kurbağalar kulenin tepesine ulaşamayınca teker teker yarışı bırakmaya başlamışlar. İçlerinden sadece bir tanesi inatla ve yılmadan kuleye tırmanmaya çalışıyormuş. Seyirciler bağırmaya devam ediyorlarmış: "Zavallılar! hiçbir zaman başaramayacaklar!" Sonunda bir tanesi hariç, hepsinin ümitleri kırılmış ve bırakmışlar. Ama kalan son kurbağa büyük bir gayret ile mücadele ederek kulenin tepesine çıkmayı başarmış. Diğerleri hayret içerisinde bu işi nasıl başardığını öğrenmek istemişler. Bir kurbağa ona yaklaşmış ve sormuş; "Bu işi nasıl başardın?" diye.Kurbağa cevap vermemiş.. Bir daha sormuşlar.. Yine cevap yok. İşte o anda farkına varmışlar ki; kuleye çıkan kurbağa sağır.

Hedeflere ulaşmak için bazen sağır kurbağa olmak gerekir. Hayatı dolu dolu yaşamak için bitmeyen umutlarınız, kanatlarınızı çırpmanızı sağlayacak harika hayalleriniz olsun.

Sevgiyle kalın. 

Gamze