Karma Karışık / Sözün Bittiği Yer

Bu yazıyı öncelikle depremde hayatını kaybeden kayınvalideme, diğer şehitlere aynı zamanda bu olayı birebir yaşayanlara ve şahitlik eden tüm insanlığa ithaf ediyorum.

Karma Karışık / Sözün Bittiği Yer

Öyle olaylar olur ki yaşadığın karma karış duyguları anlatamazsın. Neyin içindesin fark edemez, adlandıramazsın. Eminim tüm bunların cevabını ileriki zamanlarda bulacağım. Bunun için zamana ihtiyaç var. Bunun farkındayım. Bana gerekli olan sadece sabır, bu zamanda.

Kalbimin üzerindeki bu yükü indirmek için yazıyorum bu yazıyı. Böyle durumlarda yani elinin kolunun bağlı olduğu durumlarda bir şeyler yapmak ister fakat yapılması gerekeni yapamazsın ya. İşte Yaşanan bu deprem böyle hissettiriyor bana. Her ne kadar memleketimden uzakta, o anda orada olmasam da. Böyle hiçbir şey yapmadan durmak olmuyor. Yapabileceğim en iyi şey yazarak sizlerle paylaşmak istedim. Ne olur kusura bakmayın.

İlk haberi aldığımızda herkes gibi etkisinin, büyüklüğünün farkında olmamış, televizyondan izledikçe, haberler detaylı geldikçe, sevdiklerimize telefonla ulaşamadıkça o büyük etkiyi hissettik.

Olan şey elimiz kolumuz bağlı, sadece ağzımız açık ve sesimizi duyuramıyoruz gibi bir durum işte siz anlayın.

Neyin ve nasıl bir durumun içindeyiz? Şavaş mı? Kıyamet günümü, ne? Anlamlandıramadığımız tüm kötü duyguların karıştığı karma karışık bir duygu durum içerisindeyiz. Çocuklarım ve arkadaşlarım birbirimize destek olmak için elimizden geleni yapıyoruz. Fakat gözlerimizde, söylediklerimizde de çaresizlik var. Çünkü sözün bittiği kifayetsiz kaldığı yerdeyiz.

Allah’ım, sanki kıyamet provası Türkiye’nin dörtte biri gitti. Herkes kendi canını kurtarma peşinde. Kaçıp, kurtulmak, o şehirlerden uzaklaşmak istiyorlar. Kocaman şehirler gitti. İsimleri, var kendileri yok.

Sanki deprem, Kahramanmaraş’tan dalıp, dalmış olduğu süre esnasında 10 büyük şehri tarumar ederek Hatay’dan çıkmış.

Allah’tan gelene ne denilebilir ki! Bizim şu ara göremediğimiz hayır nedir?

Bu karma karışık duygular içerisinde her çıkan can için dualarımız, umutlarımız var. Onlar neslimizin umutları. Bu depremde sağ salim kurtulmuşlar. Kızımın dediği gibi anne her gün biz görmesek te duymasak ta birileri bir yerlerde doğarken birileri de bir yerlerde ölüyor. Bir şeyler biterken, yeni bir şeyler başlıyor. Sözün bittiği yer.

Bu umutla birlikte inanıyorum ki! biten, yok olan bu şehirler tekrar doğacak. Tekrar dikilip yeşerecek çünkü orada umutlar. Bak her gün güneş doğmaya ışıkları ile umut dağıtmaya devam ediyor. İmkân olacak inşallah. Çünkü umut var. Güneş doğmaya devam etsin. Her doğan güneş yeni bir şehir kurmak için gerekli olan zamanları da doğurur.

Ayrılırken helal aşarak ayrılmak istiyorum. Bana iyi geldiniz -Helalleşmeyi kendi adıma alışkanlık yapacağım bundan sonra- Ben bu yazı ile belki kalbinize, vicdanınıza dokundum, belki sizi kötü hissettirdim hakkınızı helal edin. İyi ki varsınız.  Benden yana hakkım helal olsun.

Eskilerin dediği gibi ‘’Gidip te dönmemek, gelip te görmemek var.’’

Selma Onater

Yazar'ın diğer yazılarına ulaşmak için:

https://nefes21.com/selma_onater

Yazar'ın sosyal medya hesabı:

https://www.instagram.com/selmaonater