Kalplerdeki Cümbüş

Çok küçük yaşlardan itibaren yaşamını sorgulamaya  başlayan, o bilinmez okyanusa dalmaktan her daim heyecan duyan kalbim! Binlerce farkın arasından coşkunun sesine geldim. Ruhum sevgiye açken merakıma yenik düşüp daldığım okyanusunda renklerimi bulmak ve kendi gökkuşağımı çizmektir niyetim. Çocukluğumda kaçsam da kurtulamadığım, arkadaş edindiğim gölgem bile canım yandığında arkasını dönerken senin saflığın ve sadakatindir mabedim.

İlk hatırladığım heyecanım;  ilk okulun merdivenlerini inerken ne olduğunu anlam veremediğim telaşlı bir kalabalığın arasındaydı. İnerken korkuyla başlayan; hissedilene, görünmeyene merakım ise hayat boyu tırmanışa başladı. Ağaçlarla, kuşlarla ya da kendimle konuşmak tatlı geldi her zaman. Rüyalarda dolaşmak, uyanıkken bile uykuda olmak. En güzel hayalleri yaşadığım gezegenimden asla ayrılmak istemedim. Kelebeklerle haşır neşir kalbim; en mutlu hissettiğim anlarda ayaklarımı yerden keserken, ya bırakıp giderlerse korkusuyla hiç üzülmedim. Dışımda var olan dünyayı çöl, içimdeki cümbüşü vaha olarak benimsedim. Susuz kaldığında göreceği serabın gerçek olduğunu zannedenlere karşın hayal olduğu zannedilen Vaha-mı Alaaddin’in lambasında gizledim. Toz kondurulmayan konular yerine tozlu gösterdiğim lambam ilgi görmedi hiçbir zaman.  Renkleri solmuş hayat, bir çocuğun gözlerinde yeniden can bulurken; kimseye Ab-ı Hayatın bir çocuğun saf sevgisinde olduğunu izah edemedim. Yalnızca bekledim.

Şimdilerde elimde yeşil, mor, pembe yumaklarla Eros’u beklemekteyim. Oklarıyla anlam yüklü yeni bir dünya inşa edeceğim. İçimdeki çocukla birlikte ilmek ilmek dokuyacağım en güzel hisleri ve saracağım tüm üşüyen ruhları. Desenlerinde huzurla akan bir nehir resmedeceğim. Vadisine en değerli taşları toplayacağım süslemek için. Kirli düşüncelerin olmadığı  bembeyaz bir gökyüzü nakşedeceğim ve saf sevgiyi yeniden yeryüzüne indireceğim.