İçimdeki Cızırtı

Ben tam bir yaz insanıyım. Sıcağı, güneşi, çiçekleri çok severim. Yazın evin tüm pencerelerini açar, o temiz havanın odalarda dolaşmasını da severim. Bu yaz yine aynı şeyi yaptım. Tüm pencereleri açtım. Fakat içeriye sadece temiz havanın girmediğinide fark ettim. Arabaların, çocukların, satıcıların sesleri de bir anda eve doluşuverdi. Hatta bizim ki gibi evinizin yanında boş bir arazi varsa, bütün gün hiç bitmeyen bir cızırtı kaplıyor evi. E araziyi yuva edinmiş çekirgeler tüm haklılıklarıyla. Haliyle de pencereyi açmakta kararsız kaldım. Koltukta öylece otururken salonun ortasındaki cızırtıyı düşündüm. Sonra dedim ki, "Aygül düşündüğün şeye bak! Bugünlük kapatıver pencereyi." Kapatmaya yeltendiğim anda nöronlarım yeni bir bağlantı kurdu tüm hızıyla. "Peki ya beynindeki cızırtı? Onu nasıl kapatacaksın?" Birkaç saniye duraksadım. Gülümseyerek, "Sesini kıs ve odağını değiştir. İnsan sadece iyi ve kötü olamaz. Pozitif duygular gibi negatif duygulara da sahibiz. Bu bizim doğamız. Ama hangi duygunun sesini açıp hangi duygunun sesini kapatabileceğimizi seçebiliriz. Hangisinden işlem yapacağımız hangisini merkeze, odak noktamıza koyup besleyeceğimiz bizim elimizde. Negatif bir duygu, düşünce mi geldi, kıs sesini ve nokta kadar küçült onu beyninde ve kalbinde. Şimdi onun yerine hangi pozitif duygu ve düşünceyi getirip koyabilirsin bak bakalım." dedim kendime ve problemi çözmüş olmanın verdiği haklı gururla tekrar oturdum yerime. Önce beynimdeki cızırtının sesini kıstım. Sonra baktım ki, dışarıdaki cızırtı da kesmiş sesini. Demek ki neymiş, içinde ne büyütürsen dışarıda da o büyüyormuş. 

Sevgilerimle

Aygül

Yazarın sosyal medya (Instagram) hesabı:

https://www.instagram.com/Aygul.kuz 

Yazarın telegram hesabı:

https://t.me/AygulKuz 

Yazarın mail adresi:

[email protected]