Hayattan Ne Öğrendim?

Hayattan Ne Öğrendim?

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Yaşamayı öğrendim, zamanı öğrendim, insanı öğrendim, Sevmeyi öğrendim, sonra güvenmeyi. Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim. İnsanın tenini öğrendim, evreni öğrendim, ekmeği öğrendim, okumayı öğrendim, gitmeyi öğrendim, düşünmeyi öğrendim.

Mevlana’nın “Hayattan Ne Öğrendim?” şiirinden bir bölümle başlamak istedim bu kadim bilgiyi yazmaya.Öğrenme; bireyin yaşantılar sonucu davranışlarda meydana gelen oldukça uzun süreli değişmelerdir.Öğrenme serüveni insanın doğumu ile başlar, son nefesine kadar da devam eder. Hayatın her anı bir öğrenimle doludur ve bunu  hissederek, görerek, işiterek, tadarak, koklayarak yapar. İnsanoğlu çoğu zaman biliyormuş gibi davranır, yeterince bildiğini düşünür. Öğrenmeye başladıktan sonra anlar aslında ne kadar şey bildiğini, önemli olan bilmediğini bilmesi olduğunu ve sahip olduğumuz her şeyin öğrenmekten kaynaklandığını. Şu bir gerçektir ki öğrendiklerimiz bizi biz yapan şeylerdir. Bazen geçmişte yaşadıklarımız bir deneyim, bazen gurbette olan evladın uzaklığı ve özlemi, bazen çok sevdiğimiz bir insanın sessizce yürümesi Hakk’a, bazen de okuduğumuz bir şiir, bir yazı, bir kitap, bazen de ilahi bir nida çok şey öğretir bize. Tek başına da değilizdir bu yolculukta, birlikte öğrenir ve öğretiriz.

  Her yeni güne yeni bir bilgiyle başlamak, hayatı daha geniş perspektiften görmemizi sağlar. Bizler farklı olandan öğrenir ve öğrendikçe daha farkında, daha bilinçli ve daha amaçlı yaşamaya başlarız. Hedefsiz bir gemiye hiçbir rüzgâr yardım edemeyeceği hepimizin malumudur. Kendimize şu soruyu sormalıyız:” Şu an yaptığım neyi yapmamalıyım, yapmadığım neyi yapmalıyım?” Evimize farklı bir yoldan gidebilir, farklı bir film izleyebilir, farklı bir kitap okuyabiliriz. Böylece en değerli bilgilere erişebiliriz. Özellikle öğrenirken okumak önemlidir, çünkü okumanın hayatımıza kattığı değer çok büyük bir mucizedir.Bunu yaparken de kendimizi başkaları ile değil kendimizle kıyaslamalıyız.

Mevlana der ki; “Dünle beraber gitti cancağızım ne kadar söz varsa düne ait. Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.” Yeni şeyler söylemek için ise yeni şeyler öğrenmek lazım. Çünkü öğrenme varsa gelişim var, öğrenme varsa değişim var. öğrenme varsa dönüşüm var.Hiç kimse bizim için bir şeyler öğrenemez, bu sorumluluk bize aittir. Yaşam hikayemiz içinde başarılı olmak istiyorsak bilgiye, eyleme açık olmalı, öğrenmeyi sevmeli ve öğrenmeyi öğrenmeliyiz.Bunları yaparken de istikrar, disiplin, samimiyet, gayret, çaba çok önemli değerler. Dolayısıyla bugünden geleceğe  farklı olandan öğrenirsek kaybedecek hiçbir şeyimiz yok, kazanacak çok şeyimiz var.

Muhabbetle.

Profesyonel Koç Kadriye Borak