Doğru Olan Hangisi?

Gül müdür dikeni eşsiz yapan, yoksa diken midir gülü?

Dalından koparırken elimize batıveren dikeninden midir o eşsiz lezzeti hünnapın?

Ya da elimizi boyayan cevizin kabuğu mudur o mucize cevizi ceviz yapan? 

Siyah mıdır beyazın saflığını ortaya çıkaran, yoksa beyaz mıdır siyahın o müthiş gizemini anlamlandıran?

Hepsi bir yapbozun ayrılmaz parçaları mıdır? Ya da yapbozun kendisi midir parçaları ayrılmaz yapan?

Öyle ilişkiler, öyle hisler, öyle duygular vardır ki ayıramazsın birini diğerinden. Ve sen sonunda hepsi demeyi seçiverirsin. Tıpkı geçen gün bana yöneltilen “Hangi rengi seversin?” ve ardından gelen “Peki ya hangi çiçek?” sorularının cevaplarında olduğu gibi. Hiçbir zaman bir rengi diğerinden ayırasım gelmedi, aynı şekilde bir çiçeği de diğerinden ayırmak istemediğim gibi. Elbette daha çok kullanmayı tercih ettiğim renkler, daha çok kokladığım çiçekler oldu. Ama sevmek deyince, birini diğerinden sevgide ayırmak, işte onu hiç yapamadım. Bir annenin evlatlarını ayıramadığı o müthiş adil sevginin kutsallığı belki de beni kimi ayrımları yapamaz hale getirdi.

Ancak bazı durumlar için bu ayrım yapamamak meselesinin pek de geçerli olmadığını da öğrendim. Özellikle de insan ilişkilerinde! Herkese eşit sevgi, eşit vericilik, eşit hoşgörü derken eşitsizliğin en büyüğünü de insan kendine yapıyormuş meğer. Ve sonunda keşke ve meğer dememek için de değerlerini, diğerlerinden ayırman gerekiyormuş! Hatta yanlış kişilere verdiğin ödünler aslında hem kendine, hem de değerlerine haksızlıkmış. Sonuçta da herkesin kendine göre haklı olduğunu varsaydığı bir düzenin içinde, kabul etmeyi başarabilmek aslında özgürlükmüş. Ama bu kabul edişin o ilişkileri hayatında tutma zorunluluğunu getirmediğini kavradığın an da  özgürlüğün kuşların ki gibi oluyormuş.

Şems-i Tebrizi’nin de satırlarında söylediği gibi hayatlarımızda sıcaklıklarıyla sarılıp bırakmayanlar olduğu gibi gelip geçenler de olacaktır elbet. Ve bunların her biri yaşam yolumuzda eşsizdir. Ama önemli olan gelip geçenlere yol verebilirken, sarılıp bırakmayanlara da kalplerimizde yollar açabilmektir. Hayatlarımızda sıcaklığıyla sarılıp bırakmayanların artması dileğiyle. 

Sevgiyle kalın.

Gamze