DİYORSUN Kİ!

Diyorsun ki bana:
Parça parça oldum dökülüyorum.
Diyorum ki sana:
Dökülmeden, yıkılmadan sen olabilir misin?
Dökülmeden, yıkılmadan O’nu bulabilir misin?
Yüklerini bırakmadan O’nu çağırabilir misin?

Diyorsun ki bana:
Bir acayip fırtınaya tutuldum.
Bağlandığım yerden sökülüyorum.
Ben de diyorum ki sana:
Bırak kendini fırtınaya.
Kopar bütün bağlarını.
Korkma kopar.
Önce acır biraz.,
Ama belki bağlarındır engellerin.
Bırak kopsun bütün bağlar.
Sen kal bir tek!
O zaman anlayacaksın.
Sen hiç tek olmadın ki!
Hiç yalnız bırakılmadın ki!
Sadece Aşk’ın içinde,
Aşktan bihaber yaşadık bugüne kadar.

Diyorsun ki:
Belli değil artık gayem, amacım.
Diyorum ki sana:
Belki de bildiklerinin,
Ötesine geçme zamanıdır.
Belki aklı bırakıp,
Yüreğe geçme zamanıdır.

Belki de rotanı O’na doğru kırma zamanıdır.
Gayeni amacını dert etme!
Yolda hazırdır belki kim bilir?
O bilir…

Diyorsun ki:
Yorgunum, bitkinim, susuzum, açım!
Diyorum ki sana:
Belki durman içindir açlığın, susuzluğun, bitkinliğin.
Belki senin için hazırlanan sofralarda,
Durup da demlenme,
Demlenip hallenme zamanıdır belki!
Belki hayatının keyif alma zamanı gelmiştir de,
Seni durdurmak istiyordur Yaradan.
Dur da O’nu gör diye.
Dur da O’nu duy diye.
Dur da O’nu bul diye.
Ne dersin?

Zamansız kurudu umut ağacım diyorsun.
Umut bir ağaca bağlı kalmadı ki kurusun.
Ağaçsa umudun, bırak da kurusun.
Ağaçta değildir nimet,
O’nu verendedir hikmet.
Ne sensin umut,
Ne benim.
Umut O’dur.
Umut O’ndandır.
Verilen de senin nasibindir.
O umutsa senin nasibin
Dünya karşında olsa gelir o kısmet.

Şimdi yaprak yaprak dökülüyorum diyorsun bana.
Ben de diyorum ki sana:
Dökül yaprak yaprak.
Zamanı gelmişse baharının,
Nasıl dalında dursun o yaprak.
Bekle, dur!
Yakındır ruhunun çiçeklenme zamanı.
Vazgeçme!

Diyorsun ki:
Çok ızdırap çektim aylı seneli.
Diyorum ki ben de:
Kim çekmedi ki nefsine uyup?
Yalnız o ızdırabın sebebi sen ben olmayalım?
O’nunla aramıza bir ben girmiş olmasın?
Boş yere O’nu suçlamayalım!

Diyorsun ki:
Deseler de deli,
Aklımdan mantığımdan sıkılıyorum.
Akıldan gönüle inince insan,
Zaten biraz deli divane oluyor artık!
Demek ki aklı, mantığı bırakıp
Yürekle tanış olma zamanıdır ne dersin?
ELİF YERSEL