Diğergam Tavırlar Ve Sonrası

Nedir bu kelimenin anlamı diye merak edenleriniz olmuştur. Başkalarının derdiyle dertlenenlere diğergam denir. Bu tarz insanlara ister melankolik, ister aşırı fedakâr deyin sonunda kendinden başka herkes için kendini yiyip bitirirler. Bu tarz insanlara etrafınızda rastgelmiş olmanız mümkündür.

Bu bazen yakın bir tanıdığınız olabileceği gibi, akraba veya aile üyeleriniz den biri de olabilir. Her şeyin fazlasının zararlı olduğunu biliyoruz, diğergam tavırlar göstermekte faydadan çok zarar sağlar. Örnek vermek gerekirse hayatınız da diğergam bir ebeveyn profiliniz var ise çocuklarınız olarak sizden de aynı davranış profilini yakın çevresine göstermenizi beklerler. 

Nasıl mı? O hep yakın çevresinin dertlerini kendi çekirdek ailesinin dertlerinden daha öncelikli tutar, maddi manevi onlar için kendini feda ettiği gibi sizinde feda etmenizi bekler, kendini sürekli borçlu hissedip sizin de fedakârlık yapmanızı, borçlu hissettiklerine kendisi gibi borçlu hissetmenizi ve bu minval de davranış sergilemenizi arzu eder.

Siz bu şekilde tavırlar sergilemediğinizde de sizi bencillikle suçlarlar. Alıcı değil hep vericidir; sizden beklentisi de bu yöndedir. Kendini sevip kendine değer vermediği için de herhangi bir konu da kendinizi öncelikli tutmanıza akıl sır erdiremez. Sonunda ne olur o diğergam olur, siz de buna mahkum edilmiş bir aile üyesi. Tavırlar ve davranışlar başka insanların sınırlarına müdehale olmadığı sürece insanların özgür iradesine bırakılmalı.

Nasıl mı? Biz kendimizi başkaları için fedâ ediyorsak, ya birilerine ömür boyu borçlu hissediyorsak, aynı duygu içinde çocuklarımız ve eşimizin olmasını beklemek doğru olmaz. Bu tavırları göstermiyorlar diye onları suçlamak yanlış bir davranıştır. Kul hakkına girmiyeyim diye aşırı performans gösterip, kendi ailemize gelince " nasılsa onlar benden " diyip önceliğimiz borçlu hissettiğimiz kişiler olmamalı biz bu tarz duygular içinde sürüklenirken, ailemizin de bizimle aynı fikri paylaşmasını beklemeyelim. Kendimiz bu konuda hep bastırıldık ve buna ses çıkaramadık diye, çekirdek aile üyelerimizden aynı kaderi yaşamalarını beklemek doğru bir tutum olmaz.

Bu tarz davranışlarımız devam eder ise yıllar sonra  çocuklarımızın bize karşı yapacağı keskin söylemlerine de bu günden hazır olmalıyız ve bu söylemler maalesef hiç de tatlı cümleler içeremiyecek. Bunu göze alalım ki! çocuklarımız birer yetişkin oldukları zaman, bize içlerini döktükleri noktada "ah keşke  böyle davranmasaydım" demiyelim. Sonuçta " sel gider, kum kalır " diye boşa dememişler. Ne dersiniz?