Çocuklarımla İletişim Kurma Yolculuğum

Öğretirken öğreniyormuşum.

Anahtar

Kendimi gözlemlemek.

Çocuklarıma eğitim verirken amacım, iyi(evrensel etik değerler bazında), saygılı, medeni insan olmaları için çabaladım.

Bu çaba disiplinli, yumuşak yüz vermeden, sürekli uyaran … tavırlar halinde idi.

Öyle ya bu kadar çabalıyordum, bizim evde babanın daha etkin yapısı olması dolayısı ile kurallar a hem uyup hem uydurmam gerekiyordu.

O zamanki Ümit’e baktığım da, ve yüzleşirken şunu farkettim: Annemin bana davrandığı gibi davrandığımı, etrafım dan özellikle yakınlarımdan ve sevdiklerimden etkilendiğimi, ortamın nabzını farkedip bir denge getirmeye çalışırken çocuğumun birey olduğunu gözden kaçırdığımı, şikayet bazlı diyaloglar kurduğumu, bunu yaparken özel i tüzel i karıştırdığımı(bu da ayrı bir konu), bu gün aslında bazı duygularımla hareket edip onları doyurmaya çalıştığımı gördüm.

Kendi duygumu doyuran bir davranışın çocuğuma bir şeyler öğreteceğini zannetmek sadece çocuklarımla aramı açtı.

Annemin de bana davranışı, katı idi, yumuşak olmayıp, yüz vermemek, kendine dair hiçbir şeyi paylaşmamak.

Bende kendime dair bir şey paylaşmadım kızlarımla eşim kızar diye çünkü yaşam a ondan çok farklı bakıyordum, onun bakış penceresinden çok uzak bir bakış. Ne kadar haklıydım, yani öyle düşünüyordum.

En büyük yanlışım bu olmuş.

Haklı olduğumu çevremdeki reaksiyonlardan anlayıp devam etmek, bu hangi duygumun doyumu: saygınlık kazandığını sanan değersiz yanımın tatmini.

Ne tuhaf değilmi, aynı davranış şekli, farklı nedenden dolayı.

Anneminki, tam emin değilim tabii ki, beni evlatlık almıştı ve bana duyurmamaları için her şeyi yapmış, herkesi organize etmiş. Bilmiyorum içerikte yabancılık ta vardı sanki, bu yabancılık fikrimin oluşu: kendi ailesi ile paylaştıklarını benimle paylaşmazdı.

Tüm bunları sıralarken bu konuda hiçbir zaman anneme gücenmediğimi ifade etmeliyim, onun anlayış dünyasında, böyle olması gerektiğini düşündüğü için.

Sonuçta çocuklarımla bu iletişim kazalarının bu ve bunun gibi davranışlarıma dayandığını anladım.

Önce tersi davranışa girdim, yani bir şeyleri paylaşmaya başlayarak.

Baktım ki iletişimimiz ısınıyor, daha başka iletişim yolları denemeye başladım, mesela onları anlayabilmenin, hak vermekle olduğunu lakin bunu deneyeceğimi sonra yine bakarız dediğim yerde, yapmış olduğum hatalarım, yanlış anlamalarımı itiraf ederek fikir sorarak kendime mercek tuttuğuma şahit olmalarına izin vererek yol almaya başlamıştık tabii bu arada doğru bulmadıklarımı anlatabilme yöntemi öğrenmeye başlamıştım çünkü çoğu zaman ortak dil konuşabiliyorduk.

Durum o ki, bir şeyler öğretmek için çıktığım yolda kendimle karşılaşıyordum, tabii ki kendime samimi olabildiğim zamanlarımda ve öğretirken öğreniyorum, çok da keyifli.

Keyfiniz bol olsun Sağlıcakla kalınız.