Çocuklarımızla Doğru Sevgi Bağı Kurmak ( Z kuşağı )

Çocuklarımızı ne kadar seviyoruz?

Birçok anne ve baba evladını her şey den çok önemser, sever, onun için fedakarlıklarda bulunur. Birçok ebeveyn ben ona hayatımı adadım, okusun diye sabahlara kadar çalıştım, büyütene kadar çok uykusuz kaldım, o iyi olsun diye ona sosyal imkan tanıdım, o mutlu olsun diye istediklerini aldım vs. Daha bir milyon madde sayabilirim çocuğunuzu sevdiğinize dair, sizden birçok ispatta alabilirim. Bana fedakarlıklarınızı, hayatınızın gündeminden çocuğunuzun hiç düşmediğini anlata bilirsiniz ya da çocuğunuzun istekleri doğrultusunda onun özgür iradesiyle yolunu çizerek büyüyen bir birey olarak yetiştirdiğinizi de anlata bilirsiniz.

2020 yılında birçok şey yaşadık hiç aklımıza gelmeyecek bir karantina dönemine girdik eğitim sistemi online olarak devam etti kimimiz çalıştık ilgilenemedik, kimimiz vakit yettiremedik, kimimiz her işimizi bıraktık çocuğumuzun dersiyle yeni sisteme ayak uydurmasına destek olmakla onun ve ona ait olan derslerinin bu durumdan olumsuz etkilenmemesi için ne yapabilirsek onu yaptık. Bu sıralar kuşak isimlerinden söz ediliyor X kuşağı, Y kuşağı, Z kuşağı! Bir şeyler artık bizim zamanımız da böyleydi demenin çok ötesine geçti. Artık işler öyle yürümüyor teknoloji çağının çocukları “Z kuşağı “ nesilden nesile evrilen insan ilişkilerinde en YALNIZ yerdeler. Aile bağları, gelenekler ve  saygı duymak, saygı ile birlikte çıkarsız sevebilmek ve karşılık beklemeden iyilik yapmak bu aralar uzak diyarlara yolcuğa çıkmış gibi.

Peki biz tam olarak ne olsun istiyoruz?

Çocuklarımızla çatışma yaşadığımız da, beni hiç anlamıyorsun dediğinde, “oyun oynayacak kimsem yok” senin hep işin var dediğinde çocuk , biz tam olarak orada ne hissediyoruz?

Sevgili anne ve babalar;

Çocuklarımızın bir sevgi deposu var! Bütün insanlığın bir sevgi deposu var;

Bir arabaya mazotu doldurmazsanız, bisikletin pedalını çevirmezseniz, en basiti yerinizden kalkmak için doğrulmazsanız kalkıp yürüyemezsiniz. Çocuklarımızın önüne neleri serersek serelim yeni nesil kuşak modellerini oluştururken onların sevgi deposunu doldurmadıkça pürüzler bir yerden er ya da geç patlak verecektir, onların gerçekten ne ile mutlu olduğunu sizinle olan ilişkilerinde ne olmadığında size göre şımarıklık ya da asilik olan halleri sergilediklerine dikkat edin. Sevgi deposu dolan bireyler mutlu, verimli ve pozitif bireylerdir. 3 yaşındaki çocuk da, 13 yaşında ki çocuk da sizi aynalar yani davranışlarınızı size geri yansıtır bununla birlikte biz hayrete düştüğümüz o davranışların altında “Aa nasıl böyle bir tepki verir!“ ‘in altında önce kendi içimize dönmeli ve davranış şekillerimizi, ses tonumuzu, kurduğumuz cümleleri gözden geçirerek duruma dışardan objektif bir şekilde baka bilmeyi öğrenmeliyiz. Önce siz dil kalıbınızı değiştirmeyi deneyin, sevginizi gösterme şeklinizi değiştirmeyi deneyin ve çocuklarımızın da bir birey olduğu bilinciyle onları sadece kendi isteklerinize göre mi ya da istişare yaparak alınan kararlarla mı desteklediğinizi bir düşünmenizi rica ediyorum.

Hep ben dediğimiz bir pencereden dünyaya baktığımızda görünen tam olarak ne olurdu? Bunun yerine o ve ben penceresinden baktığımız Bir dünyada görünen tam olarak ne olurdu?

Bir kağıt ve bir kalem sonra sorularınızın cevapları tek tek yazarak “söz uçar yazı kalır.” demiş atalarımız.

Çocuğum bana bir şey anlatırken onu ne kadar merak ederek yorumsuzca dinleye biliyorum?Çocuğuma olan davranışlarımda ne kadar ona saygı göstererek tepkiler veriyorum? 

Kaliteli zaman benim için ne demek?

Benimle vakit geçirdiğinde mi? Yoksa ona hediye aldığımda mı mutlu oluyor ve uyum sağlaya biliyoruz?

Gerçekten ne olsun istiyorum?

Gelecek nesillerin hepsi bir anne ve bir babanın eseri daha mutlu, sevgi dolu ve daha verimli bireyler yetiştirmek niyetiyle Sevgiyle kalın.

 Profesyonel Yaşam koçu   Saynur Aslan