Çoçuklarda Kopyalama Sistemi
Çocuklarımız bize aynadır. Bizi nasıl kopyaladıklarını fark ettiğimizde bazen iş işten geçmiş olacaktır. Bizden çocuklarımıza en güzel miras; doğru ve iyi insan olmak yolundan geçer. Söylediklerimizle değil, davranışlarımız kalır yavrularımıza. Hepimiz onların iyiliğini isteriz değil mi?
Herkes iyi bir ebeveyn olmak ister. Çocuklarım iyi olsun, iyi yerlere gelsin, güzel meslekleri olsun, saygılı ahlaklı olsun, helal süt emmiş birisiyle de evlensin. Ne kadar güzel değil mi? Kim istemez ki böyle olsun? Fakat kaçırdığımız bazı noktalar var. Çocukların bilinçaltı anne karnında dört aylık olduğu andan itibaren kayıt etmeye başlıyor. Geniş bir bellek düşünün. Siz ne söylerseniz hepsini kaydediyor. Hani bazen anneye sorarlar. Hamileliğin çok mu stresli geçti diye. Aslında bu daha anne karnındayken kayıt ettiğinin göstergesidir.
Bizler evlatlarımız için en iyisini düşünürüz toplum olarak. Yemeyiz yediririz. Giymeyiz giydiririz. Kendimizi feda ederiz! Yıllar sonra da neden benim çocuğum böyle deriz. Eğer ki bizler kendimize saygı göstermezsek. Çocuklarımız bize saygı göstermez. Kendini sevmeyen anne babanın sevgisiz çocuğu olur. Anne, baba kendine değer vermezse çocuğuna da veremez. “Olur mu canım öyle şey?” dediğinizi duyar gibiyim. Evet olur. Gerçekler bazen insanı acıtabilir.
“Ben onu en iyi okullarda okutuyorum, her istediğini alıyorum değer vermesem yapar mıyım?” diyorsun. Değer maddiyatla ölçülmüyor güzel insan. Taşa toprağa, doğaya, hayvanlara, insanlara değer verirsen, seversen çocuğunda değer bilen sevgi dolu bir birey olur. Onunla oyunlar oynamıyorsan, beraber yemek yemiyorsan, ona sevdiğini söylemiyorsan, sarılıp öpmüyorsan eğer; gece gündüz çalışıp ona zengin bir gelecek hazırlamanın hiçbir anlamı olmuyor.
Çocuklarımız bizim korkularımızı,
endişelerimizi,yeteneklerimizi hepsini kopyalıyor. Yıllar sonra etrafta kopyalarınız oluyor. Döngü devam ediyor. Anne karnından itibaren güzel sözler söylemek gerek. Kitap okumak , sakinleştirici müzikler dinlettirmek gerek. Hiçbir anne baba çocuğunun yalan söylemesini istemez. O zaman kapı çaldığında küçüktür anlamaz dediğimiz çocuğumuza “Annem evde yok de.” demememiz gerek. İşte size bir tüyo! Çocuklar ilk yalanı böyle söylemeye başlar. Ne kadar basit bir şey olarak gözüksede MERHABA ÇOCUĞUNUZ YALANLA TANIŞTI! Dürüst olmalı her konuda. “Yalan söyleme!” demek yerine olumlusunu koymalıyız hemen oraya. “Bana doğrusunu söyleyebilirsin yavrum. Sana güveniyorum.” gibi...
Unutmayınız. İyi bir ebeveyn olmak bizim davranışlarımızdan geçer. İyi bir ebeveyn olmak için; kendimize yatırım yapmalıyız. Zaten çocuğumuz bizi kopyalayacaktır...
Sevgilerimle;
ŞULE KELEŞ
En güncel gelişmelerden hemen haberdar olmak için Telegram kanalımıza katılın!