Kainatın İlahi Dili 18
Həyatımın çətin anlarını yaşayırdım. İllər boyu əziyyət çəkməyimə baxmayaraq, arzuladığım məqama nəinki çata, heç yaxınlaşa da bilmirdim. Məsuliyyətimdə olan vacib işlərin belə öhdəsindən gəlməyi bacarmırdım. Çoxlarının yolunda özümü fəda etməyimə baxmayaraq, qədrimi bilən olmadı. Nədənsə bütün problemlər mənim başıma gəlir, bütün çətinliklər məni tapırdı... Aldığım zərbələrdən çox yorulmuşdum... Cəmiyyətin tələb etdiyi “yaxşı insan” modelini bacardığım qədərilə ən gözəl şəkildə təqdim etməyə cəhd etsəm də, palçığa batmış maşın kimi sürətimi artırmağa çalışdıqca daha da batırdım. Olduqca çıxılmaz bir vəziyyətə düşmüşdüm. Lakin qorxduğum şeylərin başıma gəldiyinin fərqinə vardığım anda qəflət yuxusundan ayıldım. Məhz həmin an mənim üçün OYANIŞ başladı.
Fərqinə vardım ki, zamanımın çoxunu keçmişdə məni qəzəbləndirən və incidən hadisələrə sərf etdiyim üçün daim enerji itirirəm. İrəliyə getmək üçün insanları bir-bir bağışlamağa başladım. Bağışlama ərəfəsində həmin şəxslərlə barışmalı, onlarla yenə danışmalı və görüşməli olduğumu düşünmək mənə ağır gəlirdi və bunu etmək istəmirdim. Hətta bəzən belə deyirdim – “Məndən uzaq, Allaha yaxın olsun!” Bu ifadəmin nə qədər təhlükəli olduğunun isə çox sonralar fərqinə varacaqdım. O şəxs Allaha yaxınlaşsın, məndən uzaq olsun dediyimdə, əslində, mən Allahdan uzaq düşürdüm.
Anladım ki, bağışlamaq üçün o şəxslərlə görüşmək şərt deyil. Onları daxilən bağışlamaq yetərli olacaqdı. Bu şəxsləri və hadisələri düşündüyüm zaman mənfi hisslərə qapılmıramsa, bu o demək idi ki, onları bağışlamağı həqiqətən də bacarmışam. Beləliklə, həmin hadisəyə və ya şəxsə ötürdüyüm lazımsız enerjini özüm üçün lazımi məqamlarda istifadə edəcəkdim.
Bu bağışlama ərəfəsində maraqlı məqamlar özünü göstərdi. Uzun müddət görmədiyim insanlar mən bağışladıqca qarşıma çıxmağa başladılar. Belə ki, beş ildir görmədiyim insanı üç gün əvvəl tam bağışladım və hal-hazırda o qarşımdadır! Bu bir üzləşmə idi. Onunla üzləşdiyim zaman yenidən əsəbləşdiyimi hiss etdim və fərqinə vardım ki, onu bağışladığımı düşünsəm də, hələ də tam səmimiyyətimlə bağışlamamışam.
İlahi nizam məni fərqli hadisələrlə sınağa çəkirdi. “Həqiqətən bağışladım? Yoxsa mənə elə gəlir?” Bu hadisə yalnız insanlarla bağlı deyildi. Eyni zamanda yaşadığım hadisələri də bağışlamalı idim. Qısa müddət ərzində təkrar buna bənzər hadisələrlə üzləşir, eyni hadisələri yaşadıqda isə yenə əsəbiləşirdim. Hər şey hərlənib - fırlanıb eyni nöqtəyə gəlib çıxırdı. Bağışladım deyirdim, amma təkrarən qarşılaşanda gərginlik keçirirdim. Tam nəticə əldə etmədiyimi anladım.
Nəhayət ki, bu sistemin həllini tapa bildim. İlahi nizamın elə bir çarx mexanizması var idi ki, həmin hadisələri bağışlayıb sevgi ilə əvəz edənə qədər fırlanırdı. Bağışlamadığım müddətcə eyni hadisələri təkrarən yaşayıram. Bunun fərqinə varanda daha qərarlı bir şəkildə bağışlamaq üçün məşqlərə başladım. Həmin insanlarla və hadisələrlə təkrar qarşılaşdım. İlahi nizam yollarımızı yenidən kəsişdirdi. Keçmiş partnyorumu hər gördükdə gərginlik hissi keçirirdim. Bu məşqlərdən sonra artıq hər qarşılaşdığımda əsəb və qırğınlıq hiss etməməyi bacaranda o da, mən də rahatlamışdıq və bu hal məni təəccübləndirmişdi. Saçımı süpürgə edib, onu xoşbəxt etmək üçün əlimdən gələni edərək, uğrunda fədakarlıq etdiyim insan qarşımda dayanırdı, mən isə daxilən heç bir əsəb və gərginlik hiss etmirdim. “Allahım! Bu necə də gözəl bir duyğu idi!” – deyirdim. Birini bağışlamaq, ona qarşı heç bir kin-küdurət bəsləməmək, doğurdan da, gözəl bir duyğu idi. Həmin an dua edərək “Şükürlər olsun, həmd olsun!” – dedim.
Zamanla bağışlamağa çalışdığım başqa insanlar və hadisələrlə qarşılaşdığımda da eyni duyğuları yaşadım. Hirs və qəzəbim qalmamış və ya tamamilə azalmışdı. İnsanları bağışlamaq həqiqətən mükəmməl bir duyğudur... Xüsusən də, uğrunda ən çox əziyyət çəkdiyiniz, sizi ən çox incidən, əsla bağışlamayacağam dediyiniz insanları belə əfv edə bilmək çox gözəldir... Qəlbimə bir rahatlıq çökdü. Ələlxüsus, üzərində ən çox zəhmətimiz olan insanları bağışlayanda... “Yəqin ki, bu, kainatdakı ən gözəl hisslərdən biridir.” deyə düşündüm.
Fərqinə vardım ki, zamanımın çoxunu keçmişdə məni qəzəbləndirən və incidən hadisələrə sərf etdiyim üçün daim enerji itirirəm. İrəliyə getmək üçün insanları bir-bir bağışlamağa başladım. Bağışlama ərəfəsində həmin şəxslərlə barışmalı, onlarla yenə danışmalı və görüşməli olduğumu düşünmək mənə ağır gəlirdi və bunu etmək istəmirdim. Hətta bəzən belə deyirdim – “Məndən uzaq, Allaha yaxın olsun!” Bu ifadəmin nə qədər təhlükəli olduğunun isə çox sonralar fərqinə varacaqdım. O şəxs Allaha yaxınlaşsın, məndən uzaq olsun dediyimdə, əslində, mən Allahdan uzaq düşürdüm.
Anladım ki, bağışlamaq üçün o şəxslərlə görüşmək şərt deyil. Onları daxilən bağışlamaq yetərli olacaqdı. Bu şəxsləri və hadisələri düşündüyüm zaman mənfi hisslərə qapılmıramsa, bu o demək idi ki, onları bağışlamağı həqiqətən də bacarmışam. Beləliklə, həmin hadisəyə və ya şəxsə ötürdüyüm lazımsız enerjini özüm üçün lazımi məqamlarda istifadə edəcəkdim.
Bu bağışlama ərəfəsində maraqlı məqamlar özünü göstərdi. Uzun müddət görmədiyim insanlar mən bağışladıqca qarşıma çıxmağa başladılar. Belə ki, beş ildir görmədiyim insanı üç gün əvvəl tam bağışladım və hal-hazırda o qarşımdadır! Bu bir üzləşmə idi. Onunla üzləşdiyim zaman yenidən əsəbləşdiyimi hiss etdim və fərqinə vardım ki, onu bağışladığımı düşünsəm də, hələ də tam səmimiyyətimlə bağışlamamışam.
İlahi nizam məni fərqli hadisələrlə sınağa çəkirdi. “Həqiqətən bağışladım? Yoxsa mənə elə gəlir?” Bu hadisə yalnız insanlarla bağlı deyildi. Eyni zamanda yaşadığım hadisələri də bağışlamalı idim. Qısa müddət ərzində təkrar buna bənzər hadisələrlə üzləşir, eyni hadisələri yaşadıqda isə yenə əsəbiləşirdim. Hər şey hərlənib - fırlanıb eyni nöqtəyə gəlib çıxırdı. Bağışladım deyirdim, amma təkrarən qarşılaşanda gərginlik keçirirdim. Tam nəticə əldə etmədiyimi anladım.
Nəhayət ki, bu sistemin həllini tapa bildim. İlahi nizamın elə bir çarx mexanizması var idi ki, həmin hadisələri bağışlayıb sevgi ilə əvəz edənə qədər fırlanırdı. Bağışlamadığım müddətcə eyni hadisələri təkrarən yaşayıram. Bunun fərqinə varanda daha qərarlı bir şəkildə bağışlamaq üçün məşqlərə başladım. Həmin insanlarla və hadisələrlə təkrar qarşılaşdım. İlahi nizam yollarımızı yenidən kəsişdirdi. Keçmiş partnyorumu hər gördükdə gərginlik hissi keçirirdim. Bu məşqlərdən sonra artıq hər qarşılaşdığımda əsəb və qırğınlıq hiss etməməyi bacaranda o da, mən də rahatlamışdıq və bu hal məni təəccübləndirmişdi. Saçımı süpürgə edib, onu xoşbəxt etmək üçün əlimdən gələni edərək, uğrunda fədakarlıq etdiyim insan qarşımda dayanırdı, mən isə daxilən heç bir əsəb və gərginlik hiss etmirdim. “Allahım! Bu necə də gözəl bir duyğu idi!” – deyirdim. Birini bağışlamaq, ona qarşı heç bir kin-küdurət bəsləməmək, doğurdan da, gözəl bir duyğu idi. Həmin an dua edərək “Şükürlər olsun, həmd olsun!” – dedim.
Zamanla bağışlamağa çalışdığım başqa insanlar və hadisələrlə qarşılaşdığımda da eyni duyğuları yaşadım. Hirs və qəzəbim qalmamış və ya tamamilə azalmışdı. İnsanları bağışlamaq həqiqətən mükəmməl bir duyğudur... Xüsusən də, uğrunda ən çox əziyyət çəkdiyiniz, sizi ən çox incidən, əsla bağışlamayacağam dediyiniz insanları belə əfv edə bilmək çox gözəldir... Qəlbimə bir rahatlıq çökdü. Ələlxüsus, üzərində ən çox zəhmətimiz olan insanları bağışlayanda... “Yəqin ki, bu, kainatdakı ən gözəl hisslərdən biridir.” deyə düşündüm.
Fərqinə vardım ki, zamanımın çoxunu keçmişdə məni qəzəbləndirən və incidən hadisələrə sərf etdiyim üçün daim enerji itirirəm. İrəliyə getmək üçün insanları bir-bir bağışlamağa başladım. Bağışlama ərəfəsində həmin şəxslərlə barışmalı, onlarla yenə danışmalı və görüşməli olduğumu düşünmək mənə ağır gəlirdi və bunu etmək istəmirdim. Hətta bəzən belə deyirdim – “Məndən uzaq, Allaha yaxın olsun!” Bu ifadəmin nə qədər təhlükəli olduğunun isə çox sonralar fərqinə varacaqdım. O şəxs Allaha yaxınlaşsın, məndən uzaq olsun dediyimdə, əslində, mən Allahdan uzaq düşürdüm.
Anladım ki, bağışlamaq üçün o şəxslərlə görüşmək şərt deyil. Onları daxilən bağışlamaq yetərli olacaqdı. Bu şəxsləri və hadisələri düşündüyüm zaman mənfi hisslərə qapılmıramsa, bu o demək idi ki, onları bağışlamağı həqiqətən də bacarmışam. Beləliklə, həmin hadisəyə və ya şəxsə ötürdüyüm lazımsız enerjini özüm üçün lazımi məqamlarda istifadə edəcəkdim.
Bu bağışlama ərəfəsində maraqlı məqamlar özünü göstərdi. Uzun müddət görmədiyim insanlar mən bağışladıqca qarşıma çıxmağa başladılar. Belə ki, beş ildir görmədiyim insanı üç gün əvvəl tam bağışladım və hal-hazırda o qarşımdadır! Bu bir üzləşmə idi. Onunla üzləşdiyim zaman yenidən əsəbləşdiyimi hiss etdim və fərqinə vardım ki, onu bağışladığımı düşünsəm də, hələ də tam səmimiyyətimlə bağışlamamışam.
İlahi nizam məni fərqli hadisələrlə sınağa çəkirdi. “Həqiqətən bağışladım? Yoxsa mənə elə gəlir?” Bu hadisə yalnız insanlarla bağlı deyildi. Eyni zamanda yaşadığım hadisələri də bağışlamalı idim. Qısa müddət ərzində təkrar buna bənzər hadisələrlə üzləşir, eyni hadisələri yaşadıqda isə yenə əsəbiləşirdim. Hər şey hərlənib - fırlanıb eyni nöqtəyə gəlib çıxırdı. Bağışladım deyirdim, amma təkrarən qarşılaşanda gərginlik keçirirdim. Tam nəticə əldə etmədiyimi anladım.
Nəhayət ki, bu sistemin həllini tapa bildim. İlahi nizamın elə bir çarx mexanizması var idi ki, həmin hadisələri bağışlayıb sevgi ilə əvəz edənə qədər fırlanırdı. Bağışlamadığım müddətcə eyni hadisələri təkrarən yaşayıram. Bunun fərqinə varanda daha qərarlı bir şəkildə bağışlamaq üçün məşqlərə başladım. Həmin insanlarla və hadisələrlə təkrar qarşılaşdım. İlahi nizam yollarımızı yenidən kəsişdirdi. Keçmiş partnyorumu hər gördükdə gərginlik hissi keçirirdim. Bu məşqlərdən sonra artıq hər qarşılaşdığımda əsəb və qırğınlıq hiss etməməyi bacaranda o da, mən də rahatlamışdıq və bu hal məni təəccübləndirmişdi. Saçımı süpürgə edib, onu xoşbəxt etmək üçün əlimdən gələni edərək, uğrunda fədakarlıq etdiyim insan qarşımda dayanırdı, mən isə daxilən heç bir əsəb və gərginlik hiss etmirdim. “Allahım! Bu necə də gözəl bir duyğu idi!” – deyirdim. Birini bağışlamaq, ona qarşı heç bir kin-küdurət bəsləməmək, doğurdan da, gözəl bir duyğu idi. Həmin an dua edərək “Şükürlər olsun, həmd olsun!” – dedim.
Zamanla bağışlamağa çalışdığım başqa insanlar və hadisələrlə qarşılaşdığımda da eyni duyğuları yaşadım. Hirs və qəzəbim qalmamış və ya tamamilə azalmışdı. İnsanları bağışlamaq həqiqətən mükəmməl bir duyğudur... Xüsusən də, uğrunda ən çox əziyyət çəkdiyiniz, sizi ən çox incidən, əsla bağışlamayacağam dediyiniz insanları belə əfv edə bilmək çox gözəldir... Qəlbimə bir rahatlıq çökdü. Ələlxüsus, üzərində ən çox zəhmətimiz olan insanları bağışlayanda... “Yəqin ki, bu, kainatdakı ən gözəl hisslərdən biridir.” deyə düşündüm.
Bu kitab, Nəfəs21 Akademiyası Azərbaycan Komandası tərəfindən tərcümə edilmişdir.
Aynur Seyidova
https://www.facebook.com/aynur.seyidova.96780
https://www.instagram.com/aynur.seyidova.87/
Leyla Mahmudova
https://nefes21.com/az/profil/leyla-mahmudova
https://www.instagram.com/mahmudova2171/
Sevinc Məmmədova
https://www.instagram.com/alimeleksevcan/
https://nefes21.com/az/profil/sevinc
Nərgiz Bağırlı
https://www.instagram.com/nergizliva?r=nametag
Xuraman Mürsəlova
https://www.facebook.com/khuraman.mrsl
https://instagram.com/xuraman_mursel?utm_medium=copy_link
Səfayə Əhmədova
Aynur Seyidova
https://www.facebook.com/aynur.seyidova.96780
https://www.instagram.com/aynur.seyidova.87/
Leyla Mahmudova
https://nefes21.com/az/profil/leyla-mahmudova
https://www.instagram.com/mahmudova2171/
Sevinc Məmmədova
https://www.instagram.com/alimeleksevcan/
https://nefes21.com/az/profil/sevinc
Nərgiz Bağırlı
https://www.instagram.com/nergizliva?r=nametag
Xuraman Mürsəlova
https://www.facebook.com/khuraman.mrsl
https://instagram.com/xuraman_mursel?utm_medium=copy_link
Səfayə Əhmədova
Aynur Seyidova
https://www.facebook.com/aynur.seyidova.96780
https://www.instagram.com/aynur.seyidova.87/
Leyla Mahmudova
https://nefes21.com/az/profil/leyla-mahmudova
https://www.instagram.com/mahmudova2171/
Sevinc Məmmədova
https://www.instagram.com/alimeleksevcan/
https://nefes21.com/az/profil/sevinc
Nərgiz Bağırlı
https://www.instagram.com/nergizliva?r=nametag
Xuraman Mürsəlova
https://www.facebook.com/khuraman.mrsl
https://instagram.com/xuraman_mursel?utm_medium=copy_link
Səfayə Əhmədova
Aynur Seyidova
https://www.facebook.com/aynur.seyidova.96780
https://www.instagram.com/aynur.seyidova.87/
Leyla Mahmudova
https://nefes21.com/az/profil/leyla-mahmudova
https://www.instagram.com/mahmudova2171/
Sevinc Məmmədova
https://www.instagram.com/alimeleksevcan/
https://nefes21.com/az/profil/sevinc
Nərgiz Bağırlı
https://www.instagram.com/nergizliva?r=nametag
Xuraman Mürsəlova
https://www.facebook.com/khuraman.mrsl
https://instagram.com/xuraman_mursel?utm_medium=copy_link
Səfayə Əhmədova
En güncel gelişmelerden hemen haberdar olmak için Telegram kanalımıza katılın!